Umut Dağlar

Bir nokta bizi nerelere kadar götürebilir? Sadece bir nokta… Kağıdın ortasına yerleştirilmiş, “hiçbir şey yapılamayacağı inancına karşılık çizilen” bir nokta… İşte Vashti’nin hikayesi de, oturduğu yerden, hiçbir şey çizemeyecek olmanın üzüntüsüyle, kağıdın ortasına çizdiği bir noktayla başlıyor. Nokta bu defa bir şeylerin sonunu getirdiğimizde karşımıza çıkan noktalama işareti değil de, muhteşem bir dünyanın kapılarını nasıl aralarızı öğretmek için kağıdın üstüne koyuluyor. 

Vashti, asla resim yapamayacağını düşünemezken, öylece oturuyor sırasında. Asla ve asla bir resim çizemeyeceğim diye sürekli zihninde dolaştırıp duruyor bu düşünceyi. Ki öğretmeni yanına gelene kadar. Ona resim yapamayacağını söylese de, öğretmeni kağıda bir ‘nokta’ çizmesini istiyor Vashti’den. Vashti’nin haberi olmasa da, çizdiği o nokta, yepyeni bir başlangıcın sembolü oluyor aslında…

“Nokta” basit ve yalın anlatımıyla çocuklara birçok mesajı verirken de, çocuklar dışında onların bulunduğu sosyal çevrenin- ebeveyn, arkadaşlar, öğretmen vs-  ne kadar önemli olduğunun bir kez daha altını çiziyor. Bir kişinin, bir çocuğun omzuna değen eliyle birlikte, ‘nokta’lardan bile başlangıçlar çıkabileceğini anlatıyor bizlere… Yönlendirmenin, cesaret vermenin, çocuklara inanmanın ve hayal gücünün o inanılmaz etkisini hatırlatıyor. Çocukların dünyalarını anlayarak, onları engellemeden, onlardan ‘bizim beklediğimiz cevapları ve ürünleri’ almadan, “birlikte nasıl başarılır”ı gözler önüne seriyor. 

“Nokta”, çocuklarımıza ve bizlere birer nokta; yani yepyeni bir başlangıç ve minicik bir ‘mucize’ …

KÜNYE: Nokta, Peter H. Reynolds, Çev. Oya Alpar, Altın Kitaplar, 2014, 32 Sayfa.