Umut Dağlar

Kelimeler oldukça gizemlidir. Ve oldukça da renkli… Yan yana dizilişleri, kimin ağzından veya kaleminde ve hatta kalbinden çıkması, nerede ne zaman dizilmiş olmaları ise bu gizemi heyecanlı bir hale getirir. Düşündürür, birçok farklı duygu hissettirir, zaman zaman duyulmamayı gerektirir fakat çoğu zaman en çok sarıldığımız şeylerdir kelimeler. Kendimizi bulduğumuz ve kendimizi dış dünyaya açtığımız kapılardan bir tanesidir çünkü.

Kelimeler çocuklar içinse bambaşka bir dünyadır. Yaş dönemlerinin bilişsel olgunlukları, deneyimleri, deneyimleyemedikleri o başka dünyanın belirleyenidir. Bazen öylesine kurduğumuz bir cümle onların yaşamını değiştirir, bazen hiç onulmayacak yaralar açabilir; bazen sessizlik arasından seçiverirler ve yerleştirirler içlerine sessiz harfleri ve bazen kafaları oldukça karışır duydukları karşısında.

Alvaro ise kafası karışan çocuklardan! Çünkü komşu teyze ona öyle bir şey söyledi ki; orasından tuttu olmadı, başka bir şey denedi o hiç olmadı, düşündü, denedi ama işin içinden çıkamadı. Gidip aynalara baktı. Nasıl olurdu da tuhaf kuşun birine benzerdi, bir türlü aklı almadı. Kitaplar karıştırdı bir sürü. Kendisine benzer bir kuş arayıp durdu. Hem de tuhaf bir kuş. Bir sürü farklı kuşa rast geldi kitaplarda fakat kendisine benzeyen o tuhaf kuşa bir türlü denk gelmedi…

Alvaro, bir kuş olmasına dair araştırmalarını sürdürüyordu. Kuşların yediklerini sevmek onu bir kuş yapar mıydı? Onu bile denedi. Fakat olmadı, kuşlarla damak tatları hiç ama hiç birbirine uymuyordu. Daha sonra bir kuş olabilmek için kendine kanatlar yaptı. Ölçtü, biçti, tasarladı… Ve düşüşü oldukça sert oldu. Evet, Alvaro uçamıyordu, bunu o muhteşem düşüşüyle birlikte anlamıştı. Peki ya uçamıyorsa nasıl bir kuş olabilirdi? Üstelik dizlerinin acısıyla basıvermişti yaygarayı. Alvaro kuş olmak istemiyordu! Ama neden komşu teyze onu uzun uzun süzüp tuhaf kuşun birine benzetmişti?

Evine doğru çıkarken komşu teyzeyle karşılaşıp, bunun cevabını aldığında olan biteni biraz olsun anlayabildi. Komşu teyze bu defa da yanındaki köpeği horoz demişti. Alvaro bir kuş olmadığını kanaat getirdiği sürecin sonuna yaklaşırken emin olduğu şey komşu teyzenin hayvan türleriyle ilgili bir sorununun olduğuydu.

“Tuhaf Kuş” minik bir çocuğun gözlerinden kelimelerin gücünü ve gizemini anlatırken çok keyifli bir öyküyle bizleri heyecana sürüklüyor. Kelimelerin anlamları ve çocukların zihinlerinde nasıl karşılık bulduğunu; hatta bu karşılığın nasıl eylem biçimlerine dönüşebileceğini her sayfasında doyasıya seziyoruz. Alvaro bir kuş olamama yolculuğunda, ona tanık olan herkesi kelimelerin gücünü keşfetmeye ve renklerini bulmaya çağırıyor…

KÜNYE: Tuhaf Kuş, Rocio Bonilla, Çev. Halil Türkden, Günışığı Kitaplığı, 2021, 36 Sayfa.