Umut Dağlar

Bazen dünya üzerindeki tüm kötülükleri bir çöp torbasına doldurmak isteriz. Adım attığımız yer dışında birçok yaşamın varlığını düşünüp o yaşamlara dokunmaya çalışırız. Zaman zaman başarırız da bunu. Heybemizde birçok güzel anı birikir. Ama çöp torbalarına doldurulması gerekenler öylesine çoktur ki… Haydi sığdırdık diyelim, nereye atabiliriz onları? Nasıl yok edebiliriz? Tüm kötülüklerin yok olması sadece masallarda mı kendine yer bulur? Bunu bilemeyiz fakat enkaz halindeki bir teknenin nelere çözüm olabileceğini biliyoruz. Peki nasıl? Gelin birlikte görelim…

Isabelle ve Nicolas’ın, yürüyüşleri esnasında enkaz bir tekneye rastlamasıyla maceraları başlıyor. Parçalarını birleştirdikleri gökyüzüne yolculuk yapıyorlar. Yanlarında yardımcıları olan yaralı bir leylekle… Yeryüzünün kötülükleriyle karşılaşmış herkesi bir bir teknelerine alıyorlar. Savaştan kaçan anne ve bebeğini, çocuk işçileri, zorbalığa uğrayan bir kız çocuğunu kurtarıyorlar. Tekne dolduğunda ise kendilerine güvenli bir yer arıyorlar. Güvenli yeri bulduktan sonra ise maceraları hiç ama hiç bitmiyor çünkü “Gökyüzü ve yeryüzü öyle büyük ki…”

Gökte Bir Tekne; dayanışmanın ve umudun sayfalarıyla kucaklarken çocukları, dünya gerçekliğinden koparmadan yapıyor bunu. Yeryüzünde çöp torbalarına doldurmak isteyebileceğimiz şeyleri yok edebilmenin yolunu birlikte olmaktan, yan yana durmaktan ve hoşgörünün o huzurlu yollarından geçiriyor. Bir şeyin daha mesajını veriyor bunu yaparken: Yola çıkarken ne kadar yaralı olursak olalım, yaralarımızı yine birlikte onarabilir, yine birlikte uçabiliriz; yaralarımızı birlikte sararken yine bizler birbirimizi sarabiliriz…

Gökyüzünün ve yeryüzünün büyüklüğünden yaşamın güvenli sığınaklarında yan yana gelenlerin, yaraları sararken kanat çırpmaya başlamanın ve görünenin ardına geçmenin öyküsü...

KÜNYE: Gökte Bir Tekne, Quentin Blake, Çev. Emrah İmre, Can Çocuk Yayınları, 2021, 48 Sayfa.