Burcu Adıgüzel

Masalımız iki ülkeyi anlatıyor. Biri uykucular, bir diğeri kakaocular ülkesi. İkisi de tanıdık, uykucular daha mı tanıdık?

Uykucular ülkesine nereden geldiği bilinmeyen bir ‘’lanet’’ gelmiş. Ülke hali buna lanet diyor ama öyle mi acaba? Gece gündüz uyuyor halk, önce derin bir esnemeyle geliyor uyku hali, sonra gözler kapanıyor. Ne çalışabiliyorlar ne de başka bir şey yapmaya halleri var. Uyuyorlar tüm gün. Mutlu da değiller bu durumdan ama bekledikleri bir kahraman var. Bir kahraman gelmeli ve onları bu durumdan kurtarmalı. Bir an önce!

‘’Peki şu "kahraman" dedikleri nasıl biriymiş? Hiç kimsenin sahip olmadığı üstün yetenekleri nelermiş? Ne yermiş, ne içermiş? Kimin çocuğu olarak dünyaya gelmiş? En önemlisi öylece durup bekleyince çıkıp gelir miymiş? Uykucular Ülkesi sakinleri bu kadar mı kendine güvenmezmiş? Kahraman bekleyenlere biri gelip "Kahraman sen ol." demez miymiş? O zaman biri çıkıp "Uyan!" demeli. Uyan! Kahramanın sen olmadığı ne malum!’’

Kakaocular ülkesinin hikayesi ise ağzınızı sulandıracak cümlelerle başlıyor. Bu ülkede kakao ağaçları var ve halk durmadan çikolata yiyor. ‘’Bilim adamlarının söylediğine göre mutlu olmamız gerekmiyor mu?’’diye soruyor birbirine insanlar. Lakin olamıyorlar. Bir huzursuzluk, bir gülmeme hali. Bulaşıyor mutsuzluk ev ev… Bundan da kurtulmalı. Ülkede hiç sevmedikleri, adına deli dedikleri ressam bir kadın çare oluyor tüm bu mutsuzluğa.

Her iki ülkenin de sorunu çözülüyor ama nasıl?

Uykucular ve Kakaocular Ülkesi, uzun zaman sonra bir çocuk kitabında gördüğüm eski, masalsı bir anlatıma sahip. ‘’Bir varmış, bir yokmuş.’’ tonunda ilerleyen kitap, bu tarzı sevenler için bulunmaz bir seçim olabilir. Benim sevdiğim öykü anlatım biçimine biraz uzak da olsa sindirilmiş mesajları ve akıcı bir şekilde okunması takdir edilir nitelikte.

KÜNYE: Uykucular Ve Kakaocular Ülkesi, Özlem Özyurt, Yapı Kredi Yayınları, 2020, 52 sayfa.