Türkiye’nin İnsanı: Duygulu, Hınç Dolu ve Arzulu

En son yazımızı “Türkiye’nin insanı kimdir” gibi altından kalkılması oldukça zor bir soruyla noktalamıştık. Üstelik bu soru durduk yere karşımıza çıkmadı...

Yazının devamı için tıklayın.

Hakikat Sonrası Siyaset

“Hakikat” ya da “gerçeklik sonrası” son dönemin moda kavramı…

Her alanda var mıdır, bilemiyoruz; ancak bu kavram ilk ortaya çıktığında doğrudan siyasetle eşleştirilmiştir. Tam ifadesi “hakikat sonrası siyaset”tir. Sonra, Oxford sözlüklerinin 2016 yılında bu sözcüğü “yılın sözcüğü” ilan ettiğini öğreniyoruz...

*** 

Yazının devamı için tıklayın.

TİP Üyesi Tamer Andaç Sonsuzluğa Uğurlandı

TİP üyesi Andaç, İzmir'de sonsuzluğa uğurlandı. TİP'ten yayınlanan mesajda, "Anısı ve mirası mücadelemizde yaşayacak" denildi.

İleri Haber

Dün yaşamını yitiren  Türkiye İşçi Partisi (TİP) İzmir İl Örgütü üyesi Tamer Andaç ailesi, dostları ve yoldaşları tarafından sonsuzluğa uğurlandı.

Andaç'ın cenazesi Karşıyaka Doğançay Mezarlığı'na gömülürken, burada TİP İzmir İl Örgütü adına Seher Ünver, Birleşik Haziran Hareketi (HAZİRAN) ve Veli-Der adına da birer kişi konuşma yaptı.

TİP: ANISI MÜCADELEMİZDE YAŞAYACAK

TİP'in sosyal medya hesabından yapılan paylaşımda da "Devrim ve sosyalizm kavgasında yıllarca omuz omuza yol aldığımız yoldaşımız, mücadele arkadaşımız Tamer Andaç İzmir'de hayatını kaybetmiştir. Anısı ve mirası mücadelemizde yaşayacak." denildi.

TİP'ten 1 Eylül Mesajı: Yaşasın Barış!

TİP'in 1 Eylül Dünya Barış Günü nedeniyle yayınladığı mesajda, emperyalizm ve gericiliğe karşı mücadeleye vurgu yapıldı.

İleri Haber

Türkiye İşçi Partisi (TİP), 1 Eylül Dünya Barış Günü nedeniyle bir mesaj yayınladı.

TİP'in sosyal medya hesabı üzerinden yayınlanan mesajda, emperyalizmin ve gericliğin kuşatmasından halkların dayanışmasıyla kurtulanacağı belirtilirken, "Yaşasın barış" denildi.

Bir Numaralı Sorun

1990’lı yıllardan başlayarak çeşitli platformlarda pek çok kez söylendi ve yazıldı: Türkiye’nin bir numaralı sorunu Kürt sorunuydu ve bu sorun çözülmeden ülkenin başka hiçbir sorunu çözülemezdi…

***

Yazının devamı için tıklayın.

İtaat Ayinleri: Parçalanan Telefon, Kıyma Yapılan Dolar

Son yıllarda çok ilginç protesto(!) biçimleriyle karşılaşıyoruz.

Üstelik bunlar tümüyle “organize işler” değil. Hollanda’yı protesto etmek için portakal bıçaklayanlar, doları satırla doğrayıp kıyma yapanlar, Amerikan tıraşı yapmayan berberler, iphone telefonu balyozla kıranlar, reisin fotoğrafını kafasına kazıtanlar, kefen diye beyaz çarşafla dolananlar vs..

***

Yazının devamı için tıklayın.

Yara, gurur, haysiyet: Peki 'onursuz yoksullar'

Geçtiğimiz günlerde geçim sıkıntısı nedeniyle canına kıyan bir yurttaşımız için daha kahrolduk. Çocuğuna okul pantolunu alamamış bir baba yaşamına son verdi.

Yoksulluğun, çaresizliğin, olduramamanın yaşamı nasıl da her hücresine kadar sardığını; gururun, onurun insanı nasıl da kör bir bıçak gibi kanırta kanırta yaraladığını hissettik. Yoksulluk yarasıdır.

Yoksulluk yarasını bilmemek mümkün mü? Yoksulluğun yarası, okulda öğretmenin “babanız ne iş yapıyor” sorusuyla başlar. Babası “serbest meslek sahibi” olan çocuklarda, olmayan beslenme çantalarında, bulunamayan eşofmanda, kabusa dönüşen Beden Eğitimi dersinde, akranların acımasız alaylarında “yoksulluk yarası” vardır.

Yazının devamı için tıklayınız 

Bir 'an' ve 'süreç' olarak devrim

Bugün, “devrim stratejisi” söz konusu olduğunda söylenebilecek ne varsa hepsinin 1971’e kadar zaten söylenmiş olduğunu ve sadece bunlar üzerinden yürünmesi gerektiğini düşünmüyorsak, siyasal devrimin, yani sosyalist devrimin kendi ön süreçleri üzerinde daha fazla düşünmek ve tartışmak zorundayız.

Türkiye sosyalist hareketinde ağırlıkla “Kemalist iktidar karşısında nasıl bir tutum alınması gerektiğine” odaklanan ve çok dar çevrelere sınırlı kalan 1920’lerin ve 1930’ların tartışmalarını bir yana bırakırsak, “devrim stratejisine” ilişkin tartışmalar asıl 1960’lı yıllarda canlanmıştır.

1960’ların ikinci yarısına gelindiğinde ülkede aşamalı devrim (önce milli demokratik devrim- MDD) öngörenlerle doğrudan (aşamasız) sosyalist devrimi (SD) öngörenler arasında net bir ayrışma ortaya çıkmıştır.

Yazının devamı için tıklayınız 

Sınıf cephesi

2018 yazında, birincisi, rejim değişikliğinin yerleşmesi yolunda çok önemli bir adım atıldı; ikincisi, AKP’li yılların ekonomik bilançosu derin, ağır ve yapısal bir kriz olarak dışa vurdu.

“Şom ağızlı” iktisatçılar, yoldaş bilimciler bir yana beşuş yüzlü damadın anlattıkları bile, en az 3 yıl sürecek ağır bir ekonomik krizin içinde olduğumuzu gösteriyor: Durgunluk içinde enflasyon (stagflasyon), yüksek borç, düşük büyüme oranları ve yüksek işsizlik…

Yazının devamı için tıklayınız

Yılın en iyi yerli filmlerinden Güvercin

"Adanalı genç sinemacı Banu Sıvacı’nın yazıp yönettiği Güvercin’de Adana’nın yoksul mahallelerinden birinde evlerinin çatısında güvercinler besleyen Yusuf adlı bir gencin, ağabeyinin baskısıyla vasıfsız işçi olarak ağır sömürü koşullarında çalışmaya başlamak zorunda kalmasının, sevgiyle bağlı olduğu güvercinlerinin bakımını yürütmesini zorlaştırması ve Yusuf’un bu duruma isyanı öyküleniyor."

Bu yılki İstanbul Film Festivali Ulusal Yarışmada, ilk uzun metraj filmini çeken yönetmenlerin filmleri arasından verilen En İyi İlk Film Ödülü’nü kazanmış olan Güvercin dün (Cuma) Başka Sinema zincirine bağlı çoğu bağımsız sinemalarda ve Cinemaximum grubunun “sanat filmlerine” ayırdığı salonlarında sınırlı ölçekte vizyona girdi. Istanbul Film Festivali’ne ilişkin bu köşedeki genel, toplu değerlendirme yazımda “gösterişsiz, yalın ama yavan olmayan, ve finali itibariyle son derece zarif bir sinema diline sahip olan Güvercin, sinemamızda önceki yıl Babamın Kanatları ile (yeniden) başlayıp geçen yıl Sarı Sıcak'la süren yeni gerçekçiliğin izinden gitme çizgisinin son derece yetkin yeni halkası” ifadelerini kullanmıştım.

***

Yazının tamamını okumak için tıklayınız...

Sosyalizmde düşmez kalkmaz örgüt ve kale arayışları

Sosyalizmin iç sorunlarına neşter vuracağım derken ifrata kaçılması psikolojizme düşme tehlikesini beraberinde getirir.  

Sonuçta yazıları ağlama duvarına çevirir; sosyalizmi umutsuz bir dava, sosyalistleri de bir türlü bitmeyen ergenlik sorunlarıyla uğraşan işe yaramaz kişiler gibi gösterir. 

***

Yazının devamı için tıklayınız

Görünmeyenin mevcudiyeti

Büyük John Berger’e göre, iyi bir fotoğrafın sırrı, gösterdiklerinden çok göstermediklerini akla getirmesidir. Fotoğraf karesine savaşın vahşetini sığdırmadan savaşı düşündürtmek; zaferin coşkusunu göstermeden zaferi hissettirmek. 

Görünmeyenin mevcudiyetine tanıklık etmek yani.

Peki, toplumsal ve siyasal manzaranın fotoğrafına baktığımızda da böyle olması gerekir mi?

Berger bir vesile oldu ama, solun, içinde bulunduğu koşulları çözümleme tarzında tam da böyle bir ‘vizör’e ihtiyaç duyduğunu söyleyebiliriz.

Gösterdiğiyle görünmeyeni akla getiren bir vizör...

***

Yazının tamamını okumak için tıklayınız...