Türkiye’nin İnsanı: Duygulu, Hınç Dolu ve Arzulu

En son yazımızı “Türkiye’nin insanı kimdir” gibi altından kalkılması oldukça zor bir soruyla noktalamıştık. Üstelik bu soru durduk yere karşımıza çıkmadı...

Yazının devamı için tıklayın.

Hakikat Sonrası Siyaset

“Hakikat” ya da “gerçeklik sonrası” son dönemin moda kavramı…

Her alanda var mıdır, bilemiyoruz; ancak bu kavram ilk ortaya çıktığında doğrudan siyasetle eşleştirilmiştir. Tam ifadesi “hakikat sonrası siyaset”tir. Sonra, Oxford sözlüklerinin 2016 yılında bu sözcüğü “yılın sözcüğü” ilan ettiğini öğreniyoruz...

*** 

Yazının devamı için tıklayın.

TİP Üyesi Tamer Andaç Sonsuzluğa Uğurlandı

TİP üyesi Andaç, İzmir'de sonsuzluğa uğurlandı. TİP'ten yayınlanan mesajda, "Anısı ve mirası mücadelemizde yaşayacak" denildi.

İleri Haber

Dün yaşamını yitiren  Türkiye İşçi Partisi (TİP) İzmir İl Örgütü üyesi Tamer Andaç ailesi, dostları ve yoldaşları tarafından sonsuzluğa uğurlandı.

Andaç'ın cenazesi Karşıyaka Doğançay Mezarlığı'na gömülürken, burada TİP İzmir İl Örgütü adına Seher Ünver, Birleşik Haziran Hareketi (HAZİRAN) ve Veli-Der adına da birer kişi konuşma yaptı.

TİP: ANISI MÜCADELEMİZDE YAŞAYACAK

TİP'in sosyal medya hesabından yapılan paylaşımda da "Devrim ve sosyalizm kavgasında yıllarca omuz omuza yol aldığımız yoldaşımız, mücadele arkadaşımız Tamer Andaç İzmir'de hayatını kaybetmiştir. Anısı ve mirası mücadelemizde yaşayacak." denildi.

TİP'ten 1 Eylül Mesajı: Yaşasın Barış!

TİP'in 1 Eylül Dünya Barış Günü nedeniyle yayınladığı mesajda, emperyalizm ve gericiliğe karşı mücadeleye vurgu yapıldı.

İleri Haber

Türkiye İşçi Partisi (TİP), 1 Eylül Dünya Barış Günü nedeniyle bir mesaj yayınladı.

TİP'in sosyal medya hesabı üzerinden yayınlanan mesajda, emperyalizmin ve gericliğin kuşatmasından halkların dayanışmasıyla kurtulanacağı belirtilirken, "Yaşasın barış" denildi.

Bir Numaralı Sorun

1990’lı yıllardan başlayarak çeşitli platformlarda pek çok kez söylendi ve yazıldı: Türkiye’nin bir numaralı sorunu Kürt sorunuydu ve bu sorun çözülmeden ülkenin başka hiçbir sorunu çözülemezdi…

***

Yazının devamı için tıklayın.

İtaat Ayinleri: Parçalanan Telefon, Kıyma Yapılan Dolar

Son yıllarda çok ilginç protesto(!) biçimleriyle karşılaşıyoruz.

Üstelik bunlar tümüyle “organize işler” değil. Hollanda’yı protesto etmek için portakal bıçaklayanlar, doları satırla doğrayıp kıyma yapanlar, Amerikan tıraşı yapmayan berberler, iphone telefonu balyozla kıranlar, reisin fotoğrafını kafasına kazıtanlar, kefen diye beyaz çarşafla dolananlar vs..

***

Yazının devamı için tıklayın.

İşçi suretinde bir uygarlık için

Antik Yunan felsefesinin en bilinen akımlarından Stoacılık, insan varlığının bedene indirgenmesini temsil eder. Daha açık bir deyişle, Stoacılığa göre insanın bedensel ihtiyaçlarının asgari düzeyde karşılanması varoluşu sürdürmek için yeterlidir. Bunların ötesindeki ihtiyaçlar lüks sınıfına girer ve Stoacı etik tarafından gözden düşürülür.

Tasavvuf ehlinin “bir lokma, bir hırka” dediği gibi yani. 

***

Yazının tamamı için tıklayınız...

Mimar, mühendis, beyaz yakalı… Çip takmaya gerek var mı?

Black Mirror dizisinde gibisiniz sanki, bir distopyanın içindesiniz. Başparmağınız ile işaret parmağınız arasına bir mikroçip yerleştiriliyor, böylece kapıları açıyor, yazıcıları çalıştırıyor, otomatlardan içecek alabiliyorsunuz. Ve tabii ki rahatlıkla denetlenebiliyorsunuz…

***

Yazının devamını okumak için tıklayınız...

“Eski kafalı” olmak…

***

Soru basit ve şöyle: Hep birlikte belirli bir bütünlüğü oluşturan parçalardan (bileşenlerden) herhangi birini özel duyarlılıklardan hareketle seçip bu bileşene bütünlüğü temsil eden, bu anlamda “evrensel” bir konum atfetmek mümkün müdür? 

***

Yazının tamamını okumak için tıklayınız...

Bilişim çağında toplumsal devrim

Marx’ın formülüyle var olan üretim-mülkiyet ilişkilerinin, maddi üretici güçlerin gelişmesinin engeli haline geldiği yeni bir “toplumsal devrim çağı”nın içindeyiz.  

Dünya ve Türkiye siyasetinde yaşananlara, kapitalist sömürü ve hükmetme düzeninin gündelik yaşamdaki yansımalarına,  emekçi sınıfların, ezilenlerin sömürü ve baskı karşısındaki genel durumuna bakıldığında bu saptama gerçeklikten uzak ve “iyimser” bulunabilir.

***

Yazının devamı için tıklayınız...

Bir İzmir okuması

Kendimi şanslı saydığım noktalardan bir tanesi de İzmir’de yaşıyor olmam. Üstelik emekli olup da çevreme daha çok bakmaya başlayalı bunu daha sık ve yoğun hissediyorum. Elbette neden diye de kendime soruyorum. Politik anlamda ilerici bir yer olduğu kanısında değilim, hatta biraz şoven, dahası biraz da lümpen olduğunu söyleyebilirim; yıllar yılı sağ partilerin oy deposuydu zaten. Yine soruya dönersek, sanırım bu şehrin gevşekliğini seviyorum ben. Gerçekten de İzmir’de saat kavramı yoktur, daha doğrusu gevşektir; toplantılar zamanında başlamaz, hep bir yerlere geç kalınır, bugünün işi yarına bırakılır; üstelik sanki çok olağan bir şeymiş gibi bir de savunulmaya çalışılır.

***

Yazının devamını okumak için buraya tıklayınız.

Yeni Suspiria: Almanya’nın Nazi geçmişi ve 1977 ‘sonbaharı’ fonunda cadılar

Amerikan sinemasının, sinema tarihinde öne çıkmış, takdir edilmiş, gişede başarılı olmuş ya da herhangi bir şekilde ismi on yıllar sonra da bilinen, anımsanan filmleri yeniden çevirme dürtüsü malum. Bu dürtünün hedefinde sık sık korku türünden örnekler yer alıyor.

Suspiria’nın yeniden çevrimi projesi birkaç yıl boyunca askıdan kaldıktan sonra nihayet yaşama geçti ve bu yıl Venedik Film Festivali’nde, üstelik festivalin ana yarışmasında dünya prömiyerini yaptı. Yurtdışından gelen ilk eleştiriler birbirleriyle çelişkili olsalar da fragmanının bende uyandırdığı izlenim açıkçası pek fena değildi ve acaba Werner Herzog’un 1979’da bir diğer korku sineması başyapıtı olan Nosferatu’nun (1922) kalburüstü, özgün ve etkileyici bir yeniden çevrimini gerçekleştirmeyi başarması gibi nadir vakalardan biriyle karşılaşmak söz konusu olacak mı umudu içimde uyandı. Türkiye dağıtımcısı tarafından basın ön gösterimi yapılmadan dün vizyona sokulan yeni Suspiria’yı nihayet izlediğimde ise bu beklentimin ham bir hayal olduğunu gördüm!

Yazının devamı için tıklayınız