Hariri'den Lübnan'a dönüş açıklaması

Suudi Arabistan’da istifa eden ve Lübnan ile Suudi Arabistan arasında gerginliğe neden olan Lübnan Başbakanı Hariri açıklamalarda bulundu.

4 Kasım’da Suudi Arabistan ziyareti sırasında istifa ettiğini açıklayan Lübnan Başbakanı Saad Hariri’nin bu açıklamasının ardından, Hizbullah lideri Nasrallah ve Lübnan Cumhurbaşkanı Aoun, Suudi Arabistan’ı Hariri’yi rehin tutmakla suçlamıştı.

Fransa Cumhurbaşkanı Emanuel Macron’un daveti üzerine Paris’e giden Hariri, Macron ile görüşmesinin ardından burada açıklamalarda bulundu.

Lübnan'a döneceğini belirten Hariri, "Bağımsızlık kutlamalarına katılacağım ve Cumhurbaşkanı Michel Aoun ile görüştükten sonra pozisyonumu açıklayacağım" dedi.

‘ÇÖZÜM SÜRECİNİN BAŞLANGICI’

Fransa'nın Hariri daveti sonrası Twitter hesabı üzerinden bir mesaj yayımlayan Aoun, bu adımın krizin "çözüm sürecinin başlangıcı" olarak nitelendirdi.

Aoun, "Başbakan Hariri'nin Paris'ten dönmesini ve birlikte oturup hükümete dair bundan sonra atılacak adımlara karar vermeyi bekliyorum" demişti.

Avrupa Parlamentosu seçimleri tamamlandı: Sandığa katılım yüzde 51

Avrupa Parlamentosu'nun 751 yeni üyesini belirlemek amacıyla Avrupa Birliği üyesi 28 ülkede yapılan seçimlerin öncü tahminleri açıklandı. Seçimde, sandığa gidenlerin oranı yüzde 51 olarak tahmin ediliyor.

Avrupa Parlamentosunun (AP) 751 yeni üyesini belirlemek amacıyla Avrupa Birliği (AB) üyesi 28 ülkede yapılan seçimlerde sandığa gidenlerin oranı yüzde 51 olarak tahmin ediliyor.

Anadolu Ajansında yer alan habere göre AP, yaklaşık 400 milyon AB vatandaşının katılma hakkı bulunan AP seçimleri sonucuna ilişkin öncü tahminleri yayımladı.

Buna göre 2014 yılında katılımın yüzde 42,6 oranında gerçekleştiği AP seçimlerinde, 2019'da sandığa gitme oranı yüzde 51'e yükseldi.

Toplam 751 milletvekillinin belirlendiği AP seçimlerinde, Avrupa Halk Partisi (EPP) ilk sırada yer aldı. EPP'nin milletvekili sayısı 173 olurken, EPP'yi 147 milletvekili ile Sosyal Demokratlar (S&D) izledi. Avrupa İçin Liberal ve Demokrat İttifakı (ALDE) 102 milletvekili, Avrupa Yeşiller Partisi (EFA) 71 milletvekili, Avrupa Muhafazakarları ve Reformistleri (ECR) 58 milletvekili, Uluslar ve Özgürlükler Avrupası (ENF) 57 milletvekili, Özgürlükler Avrupası ve Doğrudan Demokrasi (EFDD) 56 milletvekili, Avrupa Birleşik Solu-İskandinav Yeşil Solu (GUE/NGL) 42 milletvekili çıkardı. Geriye kalan 45 milletvekili ise bağımsız adaylardan seçildi.

Birliğin yasama organı olan AP, AB Konseyi ile birliğin yasalarını kabul ediyor ve bütçesini onaylıyor.

İNGİLTERE’DE BİRİNCİ SIRADA YÜZDE 31 İLE BREXİT PARTİSİ VAR

Resmi olmayan sonuçlara göre yüzde 31 oy oranıyla Brexit Partisi birinci sırada. Parti, Brexit referandumu sürecinde ayrılık için kampanya yapan sonra bölünmeler yaşayarak Birleşik Krallık Bağımsızlık Partisinden (UKIP) ayrılanlar tarafından kurulmuştu. Partiye, bir dönem UKIP'i de yöneten Nigel Farage liderlik ediyor.

İkinci sırayı yüzde 20 oyla Liberal Demokratlar aldı.

İktidardaki Muhafazakar Partinin oyu ise yüzde 9,1'e geriledi ve beşinci sırada yer aldı. İşçi Partisi ise yüzde 13,8'de kaldı.

Ana muhalefetteki İşçi Partisi Sözcüsü Barry Gardiner, bu sonuç nedeniyle erken seçime gidilmesi gerektiğini söyledi.

İSPANYA'DA AP SEÇİMLERİNİN GALİBİ PSOE OLDU

AP seçimlerini İspanya'da Sosyalist İşçi Partisi (PSOE) kazandı.

PSOE, yüzde 33'e yakın oy oranı ile birinci parti çıktı. AP'deki 751 sandalyenin 54'üne sahip olan İspanya'da, PSOE, AP'ye 20 parlamenter gönderdi. AP'nin 2014 yılındaki seçimlerinde PSOE'nin sandalye sayısı 14'tü. 

PSOE'nin ardından sağcı Halk Partisi 12, Vatandaşlar 7, Podemos 6, Vox 3, Katalonya Cumhuriyetçi Solu, EH Bildu ve Galisya Milliyetçi Bloğunun Şimdi Cumhuriyetler ittifakı 3, Katalonya İçin Birlik 2, Bir Avrupa Dayanışması İçin Koalisyon 1 parlamenter çıkardı.

FRANSA'DA AP SEÇİMİNİ KAZANAN LE PEN'DEN SEÇİM ÇAĞRISI

Fransa'da, Avrupa Parlamentosu seçimlerini resmi olmayan sonuçlara göre kazanan Ulusal Birlik Partisinin (RN) lideri Marine Le Pen, Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron'un Ulusal Meclisi feshetmesi ve yeniden seçim düzenlemesi gerektiğini söyledi.

Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron'un kurucusu olduğu iktidardaki LREM yüzde 22,1 oyla 2'nci sırada yer aldı.

Yeşiller Partisi (EELV) yüzde 12,8'lik oy oranı ile yüzde 8,3 oy alan merkez sağ Cumhuriyetçiler Partisini (LR) geçerek 3'üncü sıraya yerleşti.

Seçimde Sosyalist Parti (PS) ve Boyun Eğmeyen Fransa Hareketi (LFI) de yüzde 6,7 oy aldı.

HOLLANDA'DA AP SEÇİMLERİNİ İŞÇİ PARTİSİ KAZANDI

Hollanda'da Avrupa Parlamentosu seçimlerini, resmi olmayan sonuçlara göre 6 üye çıkaran, AB Komisyonu Başkan Yardımcısı Frans Timmermans liderliğindeki İşçi Partisi (PvdA) kazandı, Geert Wilders liderliğindeki aşırı sağcı Özgürlük Partisi (PVV) ise 4 koltuğunu da kaybetti. 

Seçimleri, AP Türkiye Raportörü Kati Piri'nin 4. sıradan aday olduğu, AB Komisyonu Başkan Yardımcısı Timmermans liderliğinde 6 parlamento üyesi çıkaran PvdA kazandı.

PvdA, 6 sandalye ile ilk sırada yer alırken Başbakan Mark Rutte liderliğindeki Özgürlük ve Demokrasi İçin Halk Partisi (VVD) 4 üye çıkarmayı başardı.

Aşırı sağcı Geert Wilders'in liderliğindeki PVV ise bu kez parlamentoya üye gönderemeyerek.

Aşırı sağcı Demokrasi için Forum Partisi (FvD) 3 sandalye kazandı.

Yeşil Sol Partisinin (GL) 3 sandalye kazandığı seçimde hükümet ortakları "Demokratlar 66" 2 sandalye, Hristiyan Demokrat Parti (CDA) 4 sandalye kazandı. 

Diğer hükümet ortağı Hristiyan Birlik Partisi, seçime birlikte girdiği Reformcu Devlet Partisi (SGP) ile 2, Hayvanları Koruma Partisi (PvdD) ve 50+ Partisi de birer sandalye elde etti.

Sosyalist Parti (SP) ise 2014 yılında elde ettiği 2 sandalyeyi kaybetti.

DANİMARKA'DA AP SEÇİMLERİNDE İLK SIRA LİBERAL PARTİ VENSTRE’DE

Danimarka'da gerçekleşen AP seçimlerinde, hükümetteki Venstre, yüzde 23,5'lik oy ile sandalye sayısını 2'den 4'e çıkardı. Ana muhalefet Sosyal Demokrat Parti ise yüzde 21,5 oy ile 3 olan sandalye sayısını korudu.

Aşırı sağcı Danimarka Halk Partisinin oy oranı yüzde 10,7'ye düştü. Danimarka Halk Partisi, AP'de sadece bir sandalye ile temsil edilecek.

İngiltere'nin AB'den ayrılması durumunda AP'de 1 sandalye daha kazanarak 14 parlamenter ile temsil edilecek Danimarka'da,  partilerin aldıkları oy oranları ve AP'ye gönderecekleri parlamenter sayısı şöyle:

Sosyalist Halk Partisi: Yüzde 13,2 ile 2 parlamenter, Sosyalist Liberal Parti (Radikale Venstre): Yüzde 10,1 ile 2 parlamenter, Muhafazakar Parti: Yüzde 6,5 ile 1 parlamenter, Birlik Listesi (Kızıl-Yeşiller): Yüzde 5,5 ile 1 parlamenter.

SLOVAKYA'DA AP SEÇİMLERİNİN GALİBİ PS VE SPOLU İTTİFAKI OLDU

Slovakya'da Avrupa Parlamentosu seçimlerini, resmi olmayan sonuçlara göre yüzde 20,11 oy oranıyla, 2017'de kurulan İlerici Slovakya (PS) ve Birlikte Partisi (Spolu) koalisyonu kazandı.

Yön-Sosyal Demokrat Partisi (SMER), yüzde 15 oy oranıyla ikinci parti olurken, Bizim Slovakyamız (LSNS) yüzde 12 ile üçüncü, Hristiyan Demokratlar Hareketi (KDH) ise yüzde 9 ile dördüncü oldu.

Özgürlük ve Dayanışma (SaS) yüzde 9 ile beşinci, Basit İnsanlar ve Bağımsız Kişiler (OLaNO) ise yüzde 5 ile altıncı sırayı aldı. 

AP'ye 14 milletvekili gönderme hakkı bulunan Slovakya'da bu sonuçlara göre, PS ve Spolu koalisyonu 4, SMER 3, LSNS 2, KDH 2, SaS 2 ve son olarak OLaNO 1 milletvekili çıkarttı.

İSVEÇ’TE, SOSYAL DEMOKRAT PARTİ YÜZDE 23,7 İLE BİRİNCİ PARTİ OLDU

İsveç'te Avrupa Parlamentosu seçimlerini, hükümetin en büyük ortağı Sosyal Demokrat Parti kazanırken, göçmen karşıtlığı ile bilinen İsveç Demokratlar Partisi ise oyunu en çok artıran parti oldu.

Sosyal Demokrat Parti yüzde 23,7 ile birinci parti oldu. 

Ana muhalefetteki Moderat Parti yüzde 16,7 oranında oy aldı.

Göçmen karşıtlığı ile bilinen İsveç Demokratlar Partisi yüzde 15,6 oranında oy aldı, üçüncü sırada yer aldı.

Liberal Parti yüzde 5,8 oy kaybederken, Yeşillerin kaybı da yüzde 3,8 oldu.

İsveç'in AP'de 21 parlamenter ile temsil hakkı bulunuyor.

ÇEKYA'DA AP SEÇİMLERİNİ ANO PARTİSİ KAZANDI

Çekya'da Avrupa Parlamentosu seçimlerini resmi olmayan sonuçlara göre, iktidardaki Gayrimemnun Vatandaşlar Hareketi (ANO) kazandı.

ANO, oyların yüzde 21'ini alarak birinci parti oldu.

Yüzde 5 seçim barajının uygulandığı ülkede, Sivil Demokrat Parti (ODS) yüzde 14, Çekya Korsan Partisi yüzde 14, TOP 09 Partisi ve Bağımsız Şehirliler Partisi'nin (STAN) oluşturduğu koalisyon ise yüzde 11 oranında oy aldı.

Özgürlük ve Doğrudan Demokrasi Partisi (SPD) yüzde 9, Hristiyan Demokratlar Birliği (KDU-CSL) yüzde 7, Komünist Parti ise yüzde 6 oy topladı.  

AP'ye 21 milletvekili gönderme hakkı bulunan Çekya'da bu sonuçlara göre, ANO 6, ODS 4, Çekya Korsan Partisi 3, TOP 09 ve Bağımsız Şehirliler Partisi (STAN) koalisyonu 3, SPD 2, KDU-CSL 2 ve KSCM ise 1 sandalye kazandı.

BELÇİKA’DA YENİ FLAMAN İTTİFAKI OYLARIN YÜZDE 16,9’UNU ALDI

Belçika'da, genel ve bölgesel seçimlerle eş zamanlı gerçekleştirilen Avrupa Parlamentosu (AP) seçimlerinde Yeni Flaman İttifakı (N-VA) birinci sırada yer alırken, ırkçı Flaman Menfaati (VB) de ikinci oldu.

Oyların yüzde 16,9'unu alan N-VA'yı, yüzde 12,5'lik oy oranıyla ırkçı VB takip etti. Göçmen karşıtlığı ile bilinen VB, bir önceki seçime göre oylarını 3'e katladı.

Hristiyan Demokratlar (CD&V) yüzde 9,2, Flaman Liberaller (Open VLD) yüzde 8,9, Sosyalistler (PS) yüzde 8,5, Belçika İşçi Partisi (PTB&PVDA) yüzde 8,2 ve Liberaller (MR) yüzde 7,2 oy oranına sahip.

İTALYA’DA BİRİNCİ PARTİ LİG PARTİSİ OLDU

Avrupa Parlamentosu (AP) seçimlerinin İtalya ayağını resmi olmayan sonuçlara göre, koalisyon hükümetinin ortağı Lig Partisi kazandı.

Resmi olmayan sonuçlara göre, AP'deki 751 sandalyenin 73'üne sahip İtalya'da Lig Partisi birinci sırada.

Lig Partisinin oy oranının yüzde 27-31, Demokratik Partinin yüzde 21-25, M5S'in ise yüzde 18,5-22,5 arasında olduğu belirtildi.

AVRUPA'DA YÜKSELEN IRKÇILIĞA KARŞI EYLEMLER YAPILDI

Avrupa Parlamentosu seçimleri öncesi pek çok kentte eylemler düzenleyen Avrupalılar "milliyetçi partilere oy yok" dedi. 19 Mayıs'ta Almanya’daki eylemlere 150 bine yakın kişi katıldı. En büyük gösteri Köln’de gerçekleşti. Avrupa genelinde toplam 49 kentte yüz binlerce insanın katıldığı gösterilerde milliyetçi, sağ popülist partilere tepki vardı.

Meksikalı bakan uçağa geç kaldığı için istifa etti

Meksika Çevre Bakanı Josefa Gonzalez-Blanco iş seyahatine çıkacağı uçağı yarım saatten fazla bekletmesinin ardından gelen tepkiler üzerine istifa etti.

Meksika Çevre Bakanı Josefa Gonzalez-Blanco, iş seyahatine çıkacağı uçağı yarım saatten fazla bekletmesinin ardından yolculardan gelen tepkiler üzerine istifa etti.

İstifa gerekçesini sosyal medya hesabından açıklayan Blanco, "Hiçbir gerekçesi yok. Meksika'nın gerçek dönüşümü için eşitlik ve adalet değerleri üzerinde bütünsel mutabakata ihtiyaç var. Hiç kimsenin ayrıcalığı olmamalı. Bir kişinin çıkarı, işlerini yerine getirmek için bile olsa çoğunluğun refahının üzerinde olmamalı." ifadelerini kullandı.

Uçağın yarım saatten fazla bekletilmesi, uçak yolcularının ve medyanın tepkisini toplamıştı.

Josefa Gonzalez-Blanco bir hafta içinde istifa eden ikinci bakanı oldu. Geçen salı günü Meksika Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanı German Martinez Cazares, sağlık sistemindeki bütçe kesintileri ve personel giderlerindeki azalma nedeniyle görevinden istifa ettiğini açıklamıştı.

Trump'tan KDHC mesajı: Sözünü tutacağına inanıyorum

Trump son füze denemelerine rağmen KDHC lideri Kim Jong-un'un 'kendisine verdiği sözü tutacağına inandığını' söyledi.

ABD Başkanı Donald Trump, son füze denemelerine rağmen Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti (KDHC) lideri Kim Jong-un'un 'kendisine verdiği sözü tutacağına inandığını' söyledi.

Dört günlük Japonya ziyareti kapsamında Tokyo'da bulunan ABD Başkanı Trump, Japonya Başbakanı Şinzo Abe ile gerçekleştireceği golf müsabakası öncesinde sosyal medya üzerinden açıklamada bulundu.

KDHC'nin gerçekleştirdiği son kısa menzilli füze denemelerine atıfta bulunan Trump, "Kuzey Kore, halkımın bir kısmını ve diğerlerini rahatsız eden küçük silahlar ateşledi, ama beni rahatsız etmedi. Başkan Kim'in bana verdiği sözü tutacağına inanıyorum ve Joe Biden'a 'düşük IQ'lu' ve daha kötüsünü dediğinde gülümsedim. Belki bu bana bir mesajdır?" ifadelerini kullandı.

Beyaz Saray Ulusal Güvenlik Danışmanı John Bolton dün yaptığı açıklamada, KDHC'nin kısa menzilli füze denemelerinin Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi (BMGK) kararlarını ihlal ettiğine dair hiçbir şüphe olmadığını söylemişti. 

Sputnik'in haberine göre pazartesi günü Japonya Başbakanı Shinzo Abe ile ikili politik gündeme dair görüşme gerçekleştirmesi beklenen Trump ve Abe’nin masasındaki en önemli konunun KDHC olması bekleniyor. 

Peru'da 8 büyüklüğünde deprem

ABD Jeolojik Araştırma Merkezi, Peru'da 8.0 büyüklüğünde deprem meydana geldiğini bildirdi.

ABD Jeolojik Araştırma Merkezi (USGS), Peru'da 8.0 büyüklüğünde deprem meydana geldiğini bildirdi.

USGS, sarsıntının ülkenin kuzeyindeki Moyobamba kentinin yaklaşık 180 kilometre doğusunda, yerin 115 kilometre altında meydana geldiğini açıkladı.

Pasifik Tsunami Uyarı Merkezi, deprem nedeniyle herhangi bir tsunami tehdidinin bulunmadığını bildirdi.

Sputnik'te yer alan habere göre USGS, ilk olarak sarsıntının şiddetini 7.5 olarak bildirmişti. Depremi hisseden ülkeler arasında Brezilya, Ekvador ve Kolombiya yer alıyor.

F-35, S-400 çekişmesinin ötesinde: ABD-Türkiye geriliminin nedenleri

Yazar: Hakan Güneş

Çeviri: Umut Devrim Çelik

Ankara, Washington’ın Türkiye’ye F-35 satışının iptali dahil yaptırım tehditlerine rağmen Rus menşeli S-400 hava savunma sistemini satın almakta ısrar ediyor. Bu silah ticareti buzdağının sadece görünen yüzü olabilir: 2000’lerin ilk ve orta yıllarındaki kesin bir işbirliği döneminden sonra, AKP’nin 17 yıllık iktidarının ikinci yarısında anlaşmazlıklar çok daha sık ve sayıca fazla hale gelmeye başladı. Anlaşmazlıkların nedenleri ise hem küresel, hem de bölgesel ölçekte değişiklik gösteren uluslararası ilişkiler ortamında yatıyor. Türkiye’nin bir ticaret devletinden “zor kullanan bir bölgesel güce” dönüşümü ve Orta Doğu’nun değişken sorunları bu yeni ittifak içi gerilimin öne çıkan parametrelerini teşkil ediyor.

İkinci Dünya Savaşı’nın sonundan beri Türkiye, ABD’nin ülkeyi çevreleyen birden çok bölgedeki kilit müttefiklerinden biri oldu. 70 yıl boyunca ABD-Türkiye askeri ve siyasi ittifakı Balkanlar, Karadeniz, Doğu Akdeniz ve Orta Doğu bölgelerde Batı’nın politikalarının uygulanmasında önemli rol oynadı. Soğuk Savaş sonrası dönemde Türkiye’nin Kuzey Afrika, Kafkaslar ve Orta Asya gibi bölgelerdeki açılımları hep Batı etkisiyle yürütülüyordu. Esasen 1964-1974 Kıbrıs meselesi üzerine ittifak içi anlaşmazlıklardan ötürü olarak Türkiye-ABD ilişkilerinde bazı duraklamalar yaşandı. Her şeye karşın iki taraf da bu anlaşmazlıkların üstünü örterek stratejik ilişkilerini sürdürdüler. Öncülü olan hükümetler gibi Ankara’daki mevcut hükümet partisi AKP de, hem uluslararası finansal politikalara hem de ABD emperyalizminin askeri-siyasi çıkarlarına uyarak klasik Türkiye politikasını mükemmel bir şekilde sürdürüyordu.

Ancak, 2000’lerin ilk ve orta yıllarındaki kesin bir işbirliği döneminden sonra, AKP’nin 17 yıllık iktidarının ikinci yarısında anlaşmazlıklar çok daha sıklaşmaya başladı. Türkiye-Rusya anlaşmaları, geleneksel ABD-Türkiye askeri-siyasi ilişkilerine zorluk çıkaran en yeni anlaşmazlık oldu: Ankara, Rus şirketlerine nükleer enerji santrali ihaleleri verdi; TSK, Rusya menşeli S-400 hava savunma füze sistemini satın alıp kullanacak ve Ankara ile Moskova arasında pek çok doğalgaz, petrol, nükleer ve ticaret anlaşması imzalandı. Dahası, Rusya’nın da ötesinde Ankara’nın İran ve Venezuela gibi ülkelerle ilişkileri gittikçe ısınıp yakınlaşırken NATO/Batı müttefikleriyle arası açılıyor.

Bütün bu gelişmelerin geniş ölçekli anlamı ne? Erdoğan rejimi gerçekten ABD/Batı egemenliğine meydan okuyup karşıt-egemen bir kampla arkadaşlık mı kuruyor?

Cevap kesin ve net bir hayır. Ankara’nın duruşundaki değişiklikler önemli ve önceki Türkiye hükümetlerinden görece daha farklı. Ancak Türkiye’nin sadece dış politikadaki bakış açısı değil; ekonomik, askeri ve siyasi emelleri de hegemonya karşıtı bir duruş sergilemiyor. Bütün bunlar daha ziyade ABD öncülüğündeki egemenlik sistemine yeni bir anlayış ve yeni bir paradigmayla yeni bir hizmet teklifi.

ABD ile pazarlık bir meydan okuma, bir eksen değişimi değil:

Öncelikle 2010’lu yılların sonlarında Soğuk Savaş Sonrası Dünya Düzeninin aynı anda hem hiyerarşik hem de çok-merkezli olduğunu anlamalıyız. İttifakların parçalanması ve aktörlerin aralarındaki aracıların ortadan kalkması, çift kutuplu döneme kıyasla bir anormallik sayılmaz. Bu nedenle yukarıda söz edilen anlaşmazlıkların çoğu yenidir ancak Türkiye’ye özgü değildir. Bunlar daha ziyade oluşmakta olan yeni dünya düzeninin, yeni uluslararası düzenin semptomlarıdır: ABD’nin Filipinler, Mısır ve Pakistan gibi yakın müttefikleri de Washington ile benzer sorunlar yaşıyor. Gitgide daha fazla orta (bölgesel) güç müttefikleri ABD’den daha fazla otonomi isteyip blok liderleriyle pazarlıkta ellerini güçlendirecek yeni anlaşmalar arıyor. Bu nedenle otoriter liderlerin “ABD-karşıtı” söylemleri Washington ile aralarındaki güç ilişkileri ve pazarlık süreçleriyle ilgilidir ve oldukça kullanışlıdır.

Daha önemlisi bu pazarlık, halkları adına daha fazla özgürlük ya da uluslararası finans kurumlarından daha fazla özerklik için de değildir. Erdoğan, Sisi ya da Duerte, hepsinin isteği daha ziyade kendi bölgesel ve ülke içi güçlerini daha otoriter politikalar uygulayabilecek şekilde artırmak. Bu popülist “anti-emperyalist” misali üslup genellikle anti-Semitist ya da eski usül anti-komünist bir duruş da barındırıp kadın haklarının, toplumsal hakların ve etnik azınlık haklarının baskılanmasını da içeriyor.

Bölgesel Karmaşa: Suudi-Mısır’a karşı İran’a karşı Türkiye-Katar İttifakları

ABD bölgesel güç dengelerini örgütleme konusunda soğuk savaş ve hemen sonrasındaki dönemde olduğu kadar etkili değil: Washington Suudi-İran ilişkileri, Suudi-İran-Türkiye’ye karşı Mısır-Libya-Irak ilişkileri, Türkiye-Yunanistan ilişkileri ve daha pek çok konuda başlıda denge unsuru olmuştu. Değişen uluslararası durum ve 2000’lerde görece azalan gücünün sonucunda ABD, en azından eskisine nazaran bu düzenleyici rolünü yitirdi. Obama döneminin zigzaglarının yerini Donald Trump’ın yükselen Orta Doğu politikası doğrultusu aldı. Trump, İsrail’in bölgedeki çıkarlarına ve endişelerine öncelik veriyor ve Suud-Mısır-Emirlikler ittifakını İran karşıtı bir eksene almaya çalışıyor. Bu tercih Ankara ile Riyad arasında ciddi gerilimlere yol açtı bile.

ABD’nin yakın zamanda “Müslüman Kardeşliği”ni terör örgütü olarak tanımlama kararı alması, gazeteci Cemal Kaşıkçı’nın İstanbul’daki Suudi konsolosluğunda öldürülmesi ve geçtiğimiz ay Türkiye’de iki Emirlik casusunun tutuklanması, Ankara’nın ABD destekli Riyad ile arasındaki kötüleşen ilişkinin semptomları. Bir zamanlar işbirliği içindeki müttefikler iken, Suud’ların Riyad hükümeti ve Erdoğan’ın Ankara hükümeti şimdi Libya ve Suriye’de rakip, Katar-Suudi krizinde ise düşman oldu.

Kısacası, ABD’nin Orta Doğu’daki öncelikleri ve tercihleri ABD-Türkiye ilişkilerini karıştırıyor. Öte yandan ise Türkiye’nin bölgesel istekleri Erdoğan’ın ülke içi politika söyleminden ibaret değil. Türkiye’nin bölgesel, hatta küresel bir güç olduğu şeklinde propaganda yapmanın ülke içindeki kullanışlılığının ötesinde, Ankara Orta Doğu’da elde ettiği jeopolitik kazanımları da elinde tutmak istiyor. Ankara, kazanımlarını korumak için Batı’nın ekonomik ve askeri desteğini koruması gerektiğinin pekala farkında. Türkiye’nin askeri kapasitesinin yayılımı ve geniş ölçekte Orta Doğu’daki jeopolitik açılımlarını yakından incelemek, Türkiye’nin “çıkarları” ve ABD’nin kayırdığı müttefiklerinin çıkarları arasında uzlaşmanın ne kadar zor olduğuna ışık tutabilir. Son olarak da bölgedeki artan silahlanma ve Trump’ın agresif silah ticareti politikası bu süreci iki kat daha karmaşık hale getiriyor.

Türkiye’nin Bölgedeki Askeri Yayılımı

Türkiye, güneydeki Adana kentinde bulunan İncirlik’te en büyük ABD hava üslerinden birine ev sahipliği yapıyor. Yükselen bir bölgesel aktör olarak Türkiye, en hızlı büyüyen askeri güçlerden biri haline gelip askeri kapasitesini hem ABD/NATO öncülüğündeki operasyonlara katılarak hem de kendisine yeni üsler kurarak artırıyor: TSK, Küresel Ateş Gücü Endeksine göre dünya genelinde son on yılın “en büyük” askeri güçleri arasında 7 ila 11. sırada yer alıyor. Bosna-Hersek’teki IFOR ve SFOR’dan Kosova’daki KFOR’a; Afganistan’daki ISAF’a ve NATO’nun Baltık Denizi bölgesindeki Balkan Hava Devriyesi Operasyonuna; Afrika Boynuzu’ndaki Donanma Okyanus Kalkanı Operasyonuna ve Kaddafi’nin düştüğü dönemde Libya Operasyonuna varana kadar, Ankara son 25 yılda neredeyse bütün ABD ya da NATO askeri operasyonunda yer aldı. NATO’nun sadık bir üyesi olarak rolünün yanı sıra, Türkiye ülke dışında birçok askeri üssü olan en askerileşmiş uluslararası devletlerden biri haline geldi. Türkiye’nin ülke dışındaki askeri varlığına dair kısa bir liste, Türkiye’nin siyasi ve askeri emellerinin karakterine ışık tutabilir:

• Azerbaycan: Qizil Sherq Askeri Kasabasında apartman ve binalar, Hacı Zeynalabdin Tağıyev Yerleşkesi’nde bulunan havaalanında bir terminal binası.
• Kuzey Kıbrıs (Kıbrıs Cumhuriyeti ile ihtilaflı bölge): Kıbrıs Türk Barış Gücü Komutanlığı
• Irak: 2000 mevcutlu askeri üs
• Katar: 3000 mevcutlu askeri üs
• Somali: Mogadişu’da 200 mevcutlu askeri üs (1000’e çıkarılabilir kapasitede)
• El-Bab, El-Rai, Ahterin ve Cerablus’ta personel mevcudu belirsiz üsler. Atme ve Darat İzza’da yeni üsler kurulacak.

Kendisini bölgesel bir askeri ve ekonomik güç olarak tasarlarken (buna alt-emperyalizm ya da bölgesel emperyalizm denebilir), Erdoğan rejimi bir yandan da AKP hükümetinin iki ana sorununda ABD ile daha fazla destek için pazarlık ediyor: İlk mesele hem ülke içi hem de bölgesel seviyede Kürt meselesinde ABD/Batı güçlerinin tam desteğini almak. Spesifik olarak Ankara, müttefiklerinden Türkiye devletinin 35 yıldır en büyük güvenlik tehdidi olarak gördüğü Kürdistan İşçi Partisi (PKK) ile bağlantılı hiçbir oluşuma destek vermemelerini istiyor. İkinci olarak ise Erdoğan rejimi, özellikle Müslüman ağırlıklı bölgelerde kendi neo-Osmanlıcı yayılma politikaları için doğrudan işbirliği ve destek talep ediyor. Bunlar Ankara ve Washington arasındaki gerilimin iki temel unsuru.

Son olarak, Erdoğan’ın söylemde ABD egemenliği karşıtı iddialarının ötesinde hükümetinin neoliberal batı düzeni için bir cennet yarattığına dikkat çekmek gerek. Batılı müttefikleriyle mükemmel ticaret ve yatırım anlaşmaları olan Türkiye iktidar partisi, anlaşmazlıkları çözmek için bir plan teklif ediyor: Ankara’nın Kürt politikası ve Türkiye’nin bölgesel yayılımına daha fazla destek karşılığında Erdoğan, ülkesini hem NATO/ABD askeri operasyonları hem de neoliberal kapitalizm için bir merkez olarak bulundurmayı öneriyor. Bu politika daha fazla askeri harcama, komşu devletlerin iç işlerine daha fazla müdahale, daha fazla bölgesel çatışma ve savaş; yani Türkiye işçi sınıfı ve ezilen halklar için daha fazla yoksulluk ve ölüm anlamına geliyor.

Kaynak: Çeviri Gazetesi

Sarı Yelekliler 28. kez sokaklardaydı

Fransa'da Sarı Yelekliler, Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron yönetiminin politikalarını protesto etmek için yeniden sokaklara döküldü.

Sarı Yelekliler, 21 Avrupa Birliği (AB) ülkesinde düzenlenecek Avrupa Parlamentosu (AP) seçimleri öncesinde ülke genelinde gösteriler düzenledi. Gösterilerin 28. haftasında da Macron yönetiminin politikaları protesto edildi.

Paris'te Pere Lachaise Mahallesi'nde toplanan eylemciler, Sacre Coeur Mahallesi'ne kadar yürüdü. Republique Meydanı'nda toplanan bir grup göstericiyle polis arasında gerginlik yaşandı. Polis, taş atan eylemcilere biber gazıyla müdahale etti.

Polis, eylemcilerin Champs-Elysees Caddesi'nde, Ulusal Meclis ve 15 Nisan'da çıkan yangında büyük zarar gören Notre Dame Katedrali çevresinde gösteri yapmasını yasakladı.

Gösteriler nedeniyle birçok metro hattında seferler durduruldu.

Diğer bir grup gösterici de yasağa rağmen Champs-Elysees Caddesi'nde eylem yapmaya çalıştı ancak polis tarafından engellendi.

Paris Emniyet Müdürlüğünden yapılan açıklamada, başkentteki gösterilerde 64 kişinin gözaltına alındığı bildirildi.

Macron'un büyüdüğü Amiens kentinde düzenlenen gösteride de Macron karşıtı sloganlar atıldı. Polis, şehir merkezinde bir banka ve otelin camlarını kırmaya çalışan eylemcilere karşı biber gazı kullandı. Eylemde 18 kişi gözaltına alındı.

İçişleri Bakanlığı verilerine göre, ülke genelindeki gösterilere 12 bin 500 kişi katıldı.

Yaklaşık 400 milyon kişinin oy kullanma hakkına sahip olduğu AP seçimleri, 21 AB üyesinde bugün düzenlenecek. AB'nin diğer ülkeleri çarşamba günü sandık başına gitmeye başlamıştı.

Dünya genelinde Hindistan'dan sonra en fazla seçmenin katıldığı demokratik seçimler olarak tanımlanan AP seçimlerinde bu yıl 8 siyasi grup yarışacak.

Birliğin yasama organı olan AP, AB Konseyi ile beraber birliğin yasalarını kabul ediyor ve bütçesini onaylıyor. İlk kez 1979'da düzenlenen AP seçimleriyle, AB vatandaşları parlamentodaki milletvekillerini belirliyor.

Sarı Yelekliler de AP seçimlerinde 3 farklı listeyle yarışacak.

11 KİŞİ HAYATINI KAYBETTİ

Akaryakıt zamları ve kötü ekonomik koşullara tepki olarak başlayan, Macron yönetimine karşı gösterilere dönüşen sarı yeleklilerin eylemleri, 17 Kasım 2018'den bu yana devam ediyor.

Hükümetin açıkladığı verilere göre, gösterilerde şimdiye kadar 11 kişi hayatını kaybetti, bin 797'si polis 4 bin 245 kişi yaralandı ve 12 bin 107 kişi gözaltına alındı.

Ulusal Polis Soruşturma Biriminin, polisin, sarı yeleklilerin eylemlerinde şiddet uyguladığı şüphesiyle başlattığı adli soruşturma sayısının 256'ya yükseldiği açıklanmıştı.