Gerçekten aynı gemide miyiz?

Ercüment Sin

Son birkaç aydır sıklıkla duyduğumuz bir metafor var: “Hepimiz aynı gemideyiz”. Özellikle devlet erkânından yükselen ve kendilerini herkesle aynı gösterme eğiliminin bir dışavurumu olarak dillendirilen bir eğretileme biçimi bu; tamam ama batarsak hep beraber batarız demenin süslü yolu yani.

Aynı gemide miyiz?

Yazının devamı için tıklayınız

Küçük Kırmızı Balık’a cesareti nerden geldi?

Selda Salman

Küçük Kara Balık’ın cesareti yıllardır; hayatımızın bir köşesinde, kitaplığımızın bir rafında, içimizdeki o kıvılcımda saklı. Bunun üzerine sayısız yazı yazıldı, birçok cümle kuruldu; balığın cümlelerinden yeni yollar çizildi; kaybolduk, yeniden bulduk birbirimizi ve kendimizi, tekrar tutunduk; dönüp sayfalara yeniden sorular sorduk ve cevaplarını aradık… Çocuklarımıza okutmanın, onların birer Küçük Kara Balık olmasını istemenin yanında yetişkinler olarak da Küçük Kara Balık olmayı belki de herkesten çok istedik. Belki de kendi bataklığımızı aşıp denizleri ararken durmadan akan suların altında bu yüzden savrulduk.

Yazının devamı için tıklayınız

Köy Enstitüleri'nin özgünlüğü

İzge Günal

Sanırım artık neden Köy Enstitülerine (KE) diğer konulara göre daha fazla değindiğimi açıklamalıyım. Aslında bu sıkıntıyla geçen yıl Nisan ayı ortalarında yine karşılaşmış ama Ümit Kaftancıoğlu’nun yardımıyla şöyle atlatmıştım: “Bu konuya sık değiniyorsun, demeyin, Ümit Kaftancıoğlu yıllar önce “Ancak, kimse ‘Aa yeter be, KE sözü de çok uzatıldı’ demesin diye uyarıda bulunmuştu zaten ve eklemişti: ‘KE’den daha yetkini yapılana dek böyle sürecek, sürmeli de’”¹. Aynı bahaneyi bir kez daha kullanamayacağımın ayırdındayım; o zaman anlatmalıyım:

Kitaplığıma katılan her kitabı okuma alışkanlığım var. Elbette böyle bir zorunluluğum yok ama okumadan duramıyorum.

Yazının devamı için tıklayınız

Akademi ve rektörlük üzerine

Zafer İlken

Boğaziçi Üniversitesi’ne yapılan kayyum rektör atamasına gösterilen haklı tepkiler iktidarı telaşlandırdı. Gezi’yi anımsadılar ve korkudan kaynaklanan telaşlı saldırganlıkları iyice arttı. Ülkenin diğer bazı devlet üniversitelerinin öğrenci ve öğretim elemanlarından da destek eylemleri geldi ve hala sürmekte. Sanırım bu ölçekte bir tepki son yirmi yıldır üniversite camiasında ilk kez verilmekte. Bunu, ülkenin getirildiği ve hangi kelimeleri kullanırsam kullanayım yeterince tanımlayamayacağım bir durumun yarattığı tepkisel bir dışavurum ve isyan olarak nitelendiriyorum. Çünkü 2000’li yılların başından itibaren rektörlük seçimi ve atamalarında öz itibarıyla değişen pek bir şey olmadı. Ancak, haklarını savunmada edilgen ve korkak davranan yurdum insanı, bu kez de iş işten geçtikten sonra isyan etmeye başladı; geleceğe dair en önemli umudumuz olan güzel gençlerimizi bu kategoriye sokmuyorum elbette.

***

Yazının tamamını okumak için tıklayın.

Bir alanda geçmişe dönme gerekliliği

Metin Çulhaoğlu

İnsanların özel yaşamlarını bir kenara bırakırsak, toplulukların, toplumların ve genel olarak insanlığın tarihinde “kilometre taşı” da sayılabilecek, unutulmaz, çok özel olaylar ve durumlar vardır. Bunlar kimileri için sevindirici ve gurur verici, başkaları içinse ziyadesiyle üzücüdür.

En basit örneği futboldan verelim: Fenerbahçe taraftarları için 6 Kasım 2002 tarihindeki 6-0’lık Galatasaray galibiyeti böyle bir olaydır; gelgelelim, bugün pek az kişi hatırlasa ve hatırlatsa bile 10 Haziran 1959 günü oynanan ve GS’nin 1-0 kazandığı bir FB maçında Metin Oktay’ın attığı gol FB kalesinin ağlarını delmiştir…

Yazının devamı için tıklayınız

Olmazları olur kılmak

Akın Olgun

Eldeki verilerle, siyasi olasılıklara dair öngörüde bulunmak, söz konusu Türkiye olduğunda çoğu zaman absürt bir hal alıyor. Ülkeyi ve siyaseti hangi kodlarla okursanız okuyun, dönüp dolaşıp “olmaz” dediğiniz her şeyin olur hale gelmesi ve yaptığınız çözümlemelerin elinizde kalmasıyla karşı karşıya geliyorsunuz. Türkiye siyasetine dair kalem oynatan birçok insana “ama öyle dedin olmadı”, “böyle demiştin fos çıktı” yorumları bu nedenle anlamsız değil.

Yazının devamı için tıklayınız