1 Eylül Dünya Barış Günü vesilesiyle Almanya’nın birçok kentinde savaş karşıtı gösteriler yapılırken, Sovyet esirlerinin katledildikleri kamplar da ziyaret edilir. Almanya’da bu etkinlikler savaş karşıtı gösterilerin bir parçası olarak görülüyor. 

Evrensel'den Selçuk Kozan'ın haberine göre toplama kampları (Konzentrationslager) daha çok siviller içindi. Esir kampları ise (Stalag) daha çok Kızıl Ordu için özel hazırlanmış imha kamplarıydı.

8 Eylül 1941’de Hitler yaptığı bir konuşmada, “Bolşevizm, nasyonal sosyalist Almanya'nın ölümcül düşmanıdır. Alman askerinin savaştığı düşman sadece askerler değildir, aynı zamanda Bolşevizm ruhundaki siyasi görüştür. Nasyonal sosyalizme karşı mücadele onların etine ve kanına girmiştir. Bu nedenle Bolşevik askerler Cenevre Sözleşmesi uyarınca gerçek bir asker gibi itiraz etme hakkını kaybetmiştir.”

Sadece asker değil, işgal edilen tüm bölgelerde komünist düşünceye yakınlığı bilinen genç, yaşlı gözetmeksizin hepsinin yok edilmesi emrediliyordu.

Esir alınan askerler bu kamplarda çalıştırılacak ve sonra imha edilecekti. Kızıl Ordu esirlerinin yaşama hakkı asla olmayacaktı.

Cenevre Sözleşmesi Kızıl Ordu askerleri için geçerli değildi. Fransa, Belçika, Hollanda ve Norveç askerlerine, savaş esiri muamelesi yapılırken Polonya, Yugoslav ve Sovyet askerlerine tersi yapılıyordu. Ana kamp adı verilen bu kamplarda, esir askerlerden nasıl yararlanacakları ve sonrasında ne yapılacağı kararı veriliyordu. Büyük çoğunluğu Almanya olmak üzere bine yakın (Stalag) esir kampı bulunuyordu. Binlerce Sovyet savaş esiri en zor şartlarda çalıştırılırken, çalışamayan durumda olanlar ise derhal kurşuna diziliyor ya da açlıktan ölmeye bırakılıyordu. 

1941-1945 yılları arasında esir alınan 5.7 milyon  Kızıl Ordu askerinden 3.1 ila 3.3 milyon arası Stalag adı verilen kamplarda katledildi.