68 döneminin öğrenci lideri Harun Karadeniz'in aramızdan ayrılmasının ardından 39 yıl geçti. Karadeniz 15 Ağustos 1975'te tedavisine izin verilmediği için yaşamını yitirmişti.

1942 yılında  doğan Harun Karadeniz 1962' de İTÜ İnşaat Fakültesine girdi. Öğrencilik yıllarında Öğrenci Derneği başkanlığı ve İTÜ Öğrenci Birliği başkanlığı yaptı.

Dönemin en büyük öğrenci yürüyüşü olan "Özel okullar devletleştirmelidir" yürüyüşünün örgütlenmesinde etkin rol oynadı. Altıncı filo protestosunda  etkin rol oynadı Diğer öğrenci hareketi liderlerinden farklı olarak, gençlik hareketlerinin sınıf hareketinden bağımsız olamayacağını söylüyor ve öğrenci eylemlerini emekçilerle buluşturmak için yoğun çaba sarf ediyordu.

12 Mart sonrası TKP ve Dev- genç davalarından yargılandı. Dev-Genç davasından tutukluyken hapishanede kanser hastalığına yakalandı, tedavisine izin verilmediği için 15 Ağustos 1975’de hapishanede kanserden öldü.

Sosyalizmin güncel bir seçenek olduğunu ve partili mücadelenin bu seçeneğin esaslarından biri olduğu düşüncesi Harun’u dönemin diğer önderlerinden ayırt eden temel düşünceydi.

Harun Karadeniz 1967‑1968 İTÜ Yıllığı'nda yer alan yazısında şöyle diyordu:

"Öğrenciliği bitirip meslek hayatına atılacak olan biz mühendisler için iki yol vardır. Bu yollardan biri, kim için ve ne için üretim yaptığını düşünmeksizin egemen sınıfların yararına üretim yapmaktır. Kısaca, neden ve niçinini düşünmeksizin, bir miktar karşılığında üretim yapmak, yani robotlaşmak.

"İkinci yol ise, kim için ve ne için çalıştığını bilerek, emekçi halkın yararına üretim yapma olanaklarını aramaktır. Bir başka deyişle, ikinci yol küçük bir azınlığın yararına robotlaşmak değil, büyük çoğunluğun, yani toplumun yararına çalışarak insanlaşmak yoludur.

Harun Karadenizin 33 yıllık yaşamında  Olaylı Yıllar ve Gençlik, Eğitim Üretim İçindir, Devrimcinin Sözlüğü, Yaşamımdan Acı Dilimler ve Kapitalsiz Kapitalistler adlı kitapları kaleme aldı.