Burcu Adıgüzel

Yemez mi gerçekten? Yoksa biz öyle mi biliriz?

Begüm'ün bir sabah kanepesinde oturan gergedanı görmesiyle başlıyor hikâye. Hem de mor renkli bir gergedan. Maalesef küçük Begüm'ü ailesi pek dinlemiyor, söylediklerine kulak asmıyor. Mor gergedanımız bir sabah Begüm kahvaltısını yaparken krebini alıp gidiyor ve Begüm anne babasına bu olayı anlatsa da onlardan beklediği karşılığı alamıyor. Daha doğrusu ona pek inanmıyorlar. 

Zaman geçtikçe birbirini seven, çok iyi arkadaş olan mor gergedan ve Begüm, mutfakta pizza yapmaktan parkta eğlenmeye kadar pek çok şeyi birlikte yapıp iyi vakit geçiriyorlar. Ama bir sorun var. Begüm, bunu ailesiyle paylaşamıyor. Peki bu arkadaşlıklarını aileye anlatabilecekler miydi? Mor bir gergedan olur muydu? Olsa bile gergedanlar evde yaşar, hem de krep yer miydi? Tüm bunlar bir hayvanat bahçesindeki ’kayıp gergedan’ ilanına nasıl bağlanacaktı? 

Rengi ve zevkleri farklı bir gergedan ile bir çocuk arasında gelişen dostluk kafamızda kodladığımız ‘'gerçeklere'’ bir ışık tutuyor. Yakındayken uzakta olma durumunu sorgulatıyor. Yan yana olmanın birbirini anlamak olmadığını bir çocuk ve onun düşleri üzerinden anlatıyor. Çocukları ‘gerçekten’ dinlemenin ya da dinlememenin onlara kendini nasıl hissettirdiklerini vurguluyor. Bunu bu kadar didaktik olmadan vurgulaması çocuk kitaplarında görmeyi en sevdiğim anlatım biçimlerinden. 

Önce kitabın ismi sizi alıyor içine, sonra da öyküsü ve çizimleri. Çizimler hayli özgün. Hem gergedanın hem Begüm’ün üzgün, sevinçli, komik tüm yüz hallerini çizimlerde ayırt edebiliyorsunuz. Konusu; ebeveynleri düşündüren bir mesaj içerse de eğlencesinden ödün vermeden yazılmış bir kitap. Kitabın yaratıcıları ise Anna Kemp ile Sara Ogilvie. Aynı ikilinin bir diğer kitabı ise; Köpekler Bale Yapmaz. Yapmaz mı gerçekten? Yoksa biz öyle mi biliriz?

KÜNYE: Gergedanlar Krep Yemez, Anna Kemp, Çev. Gülbin Baltacıoğlu, Pearson Yayınları, 32 Sayfa.