Burcu Adıgüzel

Aksaray’daki Mehmetçik İlkokulu’nda yaşananları hayretle, öfkeyle izledik. Otizmli çocuklarla aynı binada eğitim gören çocukların aileleri ‘’o’’ çocukların kendi çocuklarından ayrılmasını istiyorlardı. Bunun için bir eylem yapmışlar hatta çocukları yuhalamaya kadar vardırmışlardı işi. Buna kötülük diyebiliriz. İnsanoğlunun kötülüğü diye de öfkelenmekle yetinebilir, geçiştirebiliriz. Ama bu kadar kestirme bir varış, bizi sadece bunu herhangi bir haber olarak algılamaktan öteye geçirmez. Bir süre otizmli çocuklar ve aileleriyle empati yapar, kısa sürede unuturuz.

İktidarın yarattığı tahribata değinmeden, insanı vahşi bir ayrıştırma kültürüne sürüklediğini görmeden tespitlediğimiz her şey eksik kalır. Elbette bununla mücadele için söylenecek çok söz, yapılacak çok iş var. Lakin bu küçük köşenin konusu çocuklar ve çocuk kitapları. Tüm bu ayrımcılıktan çocuklarımızı korumak için yine sığınacağımız kelimeler, öyküler…

''Sizin hiç özel bir arkadaşınız var mı?'' diye başlıyor hikâye. Küçük kahramanımız bir yaz kampına gidiyor ve orada down sendromlu bir çocuk olan Tammy ile tanışıyor. Çocukların down sendromu hakkında hiçbir bilgiye sahip olmadıklarını anlayan öğretmenleri Bayan Theresa onları bu konuda bilgilendiriyor ve güzel bir dostluğun başlangıcına tanıklık ediyoruz.

6-9 yaş arası çocuklar için uygun olan kitap, anne babalara notlar kısmı ile son buluyor. Hikâye süresince birbirinden farklı çocukların aralarında sıcak bir dostluğun gelişmemesi için hiçbir engel olmadığını hissediyorsunuz. Birbirlerine yardım ederek zorlukların üstesinden gelen bu iki arkadaş, yetişkinlere bir hayat dersi veriyor adeta. Çünkü büyüklerin dünyasında yer alan ve bakış açısına sinen ayrımcılığa çocukların dünyasında yer yok. Onlar tüm farklılıklarıyla hayata çalınan bir renk.

Künye: Down Sendromlu Bir Arkadaşım Var, Jennifer Moore-Mallinos, Tübitak Yayınları, 2011, 31 Sayfa.