RÖPORTAJ DİZİSİ | Sahne emekçileri kan ağlıyor: 'Müzisyenler neredeyse bir yıldır işsiz ve bir yıl daha sürebilir'

Sahne sanatlarının Covid-19 sürecini ve emekçilerin mağduriyetlerini, görevi devretmeye hazırlanan Kültür Sanat ve Turizm Emekçileri Sendikası (Kültür Sanat Sen) Genel Başkanı Hülya Eryetli, Bağımsız Tiyatro Birliği Başkanı Kımız Bozkır ve İzmir Müzisyenler Derneği (İMD) Başkanı Oktay Çaparoğlu ile konuştuk. Üç bölüm halinde yayınlanan röportaj dizimizin son bölümünde İMD Başkanı Oktay Çaparoğlu ile yaptığımız söyleşiyi okurlarımıza sunuyoruz.

Tugay Candan - @TugayCandann

Mail: tugaycandan@ilerihaber.org

“Salgın önlemi” adı altında patronlara yeni kapıla açılırken, bu sürecin faturası yine emekçilere kesildi. İşsizlik arttı, ücretler düşürüldü, güvencesizlik ‘normalleştirildi…’

Bu sürecin en çok etkilediği alanlardan biri de sahne sanatları oldu. AKP’nin sanat alanına müdahaleleri sonucu zaten can çekişen sahne sanatlarının nabzı, salgın döneminde daha da düştü.

11 Mart’ta girilen karantina sürecinin hemen başında tiyatro sahnelerinde de perdeler kapanırken, müzik icra edilen sahnelerde de ezgiler yerini sessizliğe bıraktı.

Buralardan geçimini sağlayan sanatçılar ise Covid-19 günlerinde birçok kesim gibi deyim yerindeyse ‘unutuldu.’ Zaten büyük oranda kayıtsız ve güvencesizliğin hakim olduğu alanda birçok emekçi kaderine terk edildi.

Sahne sanatlarının Covid-19 sürecini ve emekçilerin mağduriyetlerini, görevi devretmeye hazırlanan Kültür Sanat ve Turizm Emekçileri Sendikası (Kültür Sanat Sen) Genel Başkanı Hülya Eryetli, Bağımsız Tiyatro Birliği Başkanı Kımız Bozkır ve İzmir Müzisyenler Derneği (İMD) Başkanı Oktay Çaparoğlu ile konuştuk.

İleri Hatırlatıyor

RÖPORTAJ DİZİSİ | Sahne emekçileri kan ağlıyor: ‘Ekmeği ile sanatı arasına sıkışmış önemli bir kitle var’

Üç bölüm haline yayınlanan olan röportaj dizimizin ilk gününde, Kültür Sanat Sen Genel Başkanlığı görevini devretmeye hazırlanan Hülya Eryetli ile sahne sanatlarının genelindeki duruma dair gerçekleştirdiğimiz kapsamlı görüşmeyi, ikinci bölümde ise Bağımsız Tiyatro Birliği Başkanı Kımız Bozkır ile özel tiyatroların duruma ilişkin yaptığımız söyleşiyi okurlarımıza sunmuştuk.

İleri Hatırlatıyor

RÖPORTAJ DİZİSİ | Sahne emekçileri kan ağlıyor: 'Tiyatrolar zaten zordaydı, hayat daha zorlaştı...'

Dizinin üçüncü ve son bölümünde İMD Başkanı Oktay Çaparoğlu, müzisyenlerin bu süreçte yaşadığı mağduriyetleri ve taleplerini anlattı.

'SAHNE EMEKÇİLERİ İÇİN HAYAT BÜYÜK ORANDA HER ZAMAN ZORDUR'

Pandemi sürecinin en büyük kurban edilenlerinden biri de müzisyenler oldu. Biraz geriye gidersek, pandemi öncesi müzisyenlerin sorunları nelerdi? Güvencesiz ve kayıt dışı çalıştırılma müzisyenler arasında ne derece yaygın?

Müzik ve sahne emekçileri için hayat büyük oranda her zaman zor olmuştur. Bir popüler tüketim nesnesi haline getirilen sanat ve özelde müzik, bizim gibi ülkelerde ancak ya kadrolu-devletle bağlantılı bir iş olarak icra edildiğinde  ya da iyi yerlerde çalışıp kendinizi kanıtladığınızda, popülerlik kazandığınızda bir geçim olarak müzik ve sahne emekçilerini tatmin etmekte. Ülkemizde müzik emekçileri çok düşük ücretlerle , sosyal güvence ve  iş güvenliği dahil hiç bir kamusal koruma olmadan, günü birlik kazançlarla, sözleşmesiz, uzun süreli, kötü çalışma  şartlarında mesleklerini ve sanatlarını icra ediyorlar. Mekanlarda  şiddete uğruyorlar, haklarını alamadıklarında  bir statüleri olmadığı için buna dair bir hak arayışında (mesela sigortasız çalışma ile ilgili şikayet etse dahi) sonuç alamıyorlar, herhangi bir toplumsal olay, afet, savaş, salgın vb durumda  ilk müzik ve sanat susturulduğu için sürekli mağduriyet yaşıyorlar. İzmir Müzisyenler Derneği olarak bu anlamda inandığımız temel gerçek, müzik ve sahne emekçilerinin örgütlenme sürecinde, yasal anlamda da  haklarının sosyal güvenlik şemsiyesi altında korunduğu bir değişimin sağlanması idi. Sigortasız güvencesiz çalışma nedeniyle çalışma şartlarının kötülüğü, gece çalışma, düzensiz uyku ve beslenme sorunları nedeniyle beden ve ruh sağlığı,ekonomik sosyal ve psikolojik sorunlarla en ağır şekilde boğuşuyorlar. 

'SOKAKTA KALAN MÜZİSYENLER VAR'
 
- Pandemi süreci başında sahnelerin, eğlence mekanlarının kapanmasıyla müzisyenler için zorlu süreç başladı. Bu sürecin ilk yarısını ele alırsak, müzisyenler ne gibi zorluklar yaşadı?

Süreçten etkilenen müzik emekçileri için dayanışma ağı örmeye çalışıyoruz. Her gün onlarca telefon alıyoruz. Kiralarını, faturalarını ödeyemiyorlar. Müzik aletlerini satıp evine erzak alanlar, anne ya da babasının emekli maaşıyla geçinmek zorunda kalanlar var. 

Ev eşyalarını satan, müzik aletlerini satıp erzak alan kira ödeyen, hasta, yaşlı ya da engelli yakınları için bakım masrafı olarak karşılayan müzisyen dostlarımız var. Pandemi sürecinde şehir dışında olup sokakta kalan, sokak müzisyeni dostlarımız var. 3 ay boyunca ne barınma sorununu çözüp bir yere yerleşebildiler ne düzenli beslenebildiler. Şehirlerarası yolculuk yasak olduğu için gittikleri yerlerde kaldılar.  

Ailesi burada kendisi başka şehirde iken pandemiye yakalanan müzik emekçileri vardı. Ailelerini ziyaret ederek kira erzak desteğinde bulunduk. Çoğu müzisyen kiralık evini bırakıp ailesinin yanına taşınmak zorunda kaldı. Anne ya da babasının emekli maaşıyla 2 ya da 3 aile aynı evde bu süreci geçirmek zorunda kalan müzisyenler oldu. 

(Oktay Çaparoğlu)

'KAN KUSUP, KIZILCIK ŞERBETİ İÇERİZ' DEDİLER'

WhatsApp'ta 4 ayrı grup oluşturduk. Bilgilendirme ve haberleşme grupları. 700'den fazla müzisyen ekli grupta. Çoğu ilk süreçte ihtiyaçlı gibi görünmemek için gruplarda kalma konusunda tereddüt ettiler. "Kan kusup kızılcık şerbeti içtim" deriz misali...

65 YAŞ ÜSTÜ MÜZİSYENLERİN DURUMU

İzmir'in üstat yaşlı müzisyenleri ile iletişim kurduk. Ailesinde bakmak zorunda olduğu insanlar olan üstatlar. Küçük de olsa destek olduk. Onlar bile ciddi sıkıntılar yaşadılar. Her tarzdan müzisyeni etkileyen bir süreç oldu. Müzisyenler çok para biriktirebilen, "güvencem olsun" diyerek yatırım yapabilen insanlar değiller. Büyük orkestralarda çalan emektar müzisyenler bile ciddi yokluklarla karşılaştılar. Özellikle 65 yaş üstü olanlar bir de eve kapanmak zorunda kalınca psikolojik olarak da yalnızlaşma hissiyle baş etmek durumunda kaldılar 

İş değiştiren, müziği geri dönmemek üzere bırakmak durumunda kalan bir çok müzisyen oldu.  

'ÇOK ZOR HİKAYELERE TANIK OLDUK'

Pandemi sürecinin başından itibaren Izmir'de yüzlerce müzisyenle tek tek telefon görüşmesi yaparak aciliyeti olanlara dernek gönüllülerinin desteğiyle oluşturduğumuz bütçelerden kira, erzak, fatura vb. yardımı yaparak,  eşi doğum yapacak olanlara aynı sekilde masraflarına destek olarak en azından bir dayanma gücü sağlamaya çalıştık.  Çok zor hikayelere tanık olduk. İzmir Büyükşehir Belediyesi aracılığıyla 500 den fazla müzisyene ikişer kez erzak koli dağıtımı yaptık.  Ancak bunlar sadece günü kurtaran, uzun vadede nereye kadar süreceği belli olmayan bu salgında karşı karşıya kalınan maddi sıkıntılara çare olmayan çalışmalar.  Sosyal devlet ilkesi gereği, ilgili resmi kurumların sanat kurumlarını, sanat örgütlerini il-ilçe bazında oluşturulan sanatcı platformlarını dinlemesi, birlikte sanatçıların taleplerini esas alarak salgın sonuna kadar geçimlik de olsa ciddi yoksulluk ve yoksunluk yasayan sanatçılar icin bir destek programı hazırlaması elzemdir.  

'MÜZİSYENLER NEREDEYSE 1 YILDIR İŞSİZ VE 1 YIL DAHA SÜRECEĞE BENZİYOR'

‘Normalleşme’ süreci ile kısıtlamalar altında mekanların açılışı yapıldı, düğünler başladı. Bu süreç müzisyenlere iş konusunda yeniden ‘normalleşme’ sağladı mı?

Normalleşme süreci aslında  bu dönemde  işsiz kalan müzisyenler açısından  yetersiz bir istihdam olanağı sundu. Mekanların çoğu kapalı kaldı ya da canlı müziğe ara verdi. Düğünler de aynı şekilde her an yeniden yasakların başlayabileceği kaygısıyla, zaten pandemi kurallarına uyularak yapıldığı için büyük oranda müzik yayınları dj aracılığıyla yapıldı. Çok geniş bir kitle işsiz kalmaya devam etti. 2019 sonu itibariyle zaten sel felaketi, deprem ve İdlib saldırısıyla gelen acı haberlerin ardından pandemi, müzisyenlerin 1 yıldır işsiz kalmasına neden oldu. Müzik daha 1 yıl gibi bir süre susacağa benziyor.

'SANATÇILAR ÜVEY EVLAT DURUMUNDA'

Birçok kesim gibi bu süreçte müzisyenlerin de unutulduğunu düşünüyor musunuz?

İcra ettiği müzikten başka bir iş yapamayan, geçimi için alternatif alanlarda kendini var edemeyen ciddi bir kesim var müzisyenler arasında. Zaten müzisyenlerin çoğu müziği ek iş olarak yapmakta ve kendine mutlaka serbest meslek ya da devlet kadrosunda başka işlerle uğraşmakta. Bu dönemde inşaat işçiliği, tarım işçiliği yapan çok sayıda  müzisyen dostumuz var. Şartlar herkeste eşit derecede direnme dayanma gücü ile karşılanmıyor. Dayanışma kültürünün eksikliği de bu süreci sağlıklı ve en az zararla atlatma  şansımızı elimizden alıyor.

Bu süreçte sanatçılar, müzisyenler maalesef üvey evlat durumunda. Sosyal desteklerden yararlanma konusunda dahi sıkıntılar yaşadılar. Örgütsüz ve mesleki tanımdan sosyal güvenceden yoksun kayıt dışı çalıştıkları için işsizlik maaşı, işsizlik ödeneği dahil hiçbir devlet desteğinden yararlanamadılar. Sosyal yardımlaşma kurumlarına başvuranlardan çok azı geri dönüş alabildi. Maalesef müzisyenler birbirine mesleki ve sanatsal anlamda örgütlenerek sahip çıkmadığı ve emekçi olduğu gerçeğini kabul etmediği sürece sadece bu süreçte değil ileriki dönemde de aynı sıkıntıları yaşayacak.
 
'FATURA MÜZİSYENLERE KESİLDİ'

6 aya dönüp bakıldığında bugün müzisyenler ne gibi zorluklarla karşı karşıya? Talepleri neler? Geleceğe nasıl bakıyorlar?

Müzik piyasası üzrinde bu kadar yasak ve engellemenin oluşması, insanların sorumsuz davranışlarının -ki hemen her alanda bu sorumsuzluklara tanık oluyoruz- muzisyenlerin geçimlerine dönük yaptırımlar ile cezalandırılması çok manidar geliyor.  Düğünler dahil her türlü müzik yapılan ortam ve mekanlarda alınması gereken önlemlere uyulmamasınin faturası müzik ve sahne emekçilerine çıkarıldı. Neredeyse 2019 Kasım ayından itibaren  1 yıldır  müzisyenler düzenli gelir elde etme imkanı bulamıyor. Covid sürecinde yasak ve kısıtlamalardan ötürü çok büyük ekonomik sosyal yoksunluk ve mağduriyetler yaşıyorlar. Sanatı, sanatçıyı korumaya dönük bir sosyal program da uygulanmaya konmalı iken mevcut şartlarda tüm sahne sanatlarında olduğu gibi müzik emekçileri de artık geçimleri için alternatif iş arayışlarına yönelmek zorunda kaldılar.

İkisi çocuk 4 işçi yalıtım yaparken zehirlendi

Maraş'ta depoda yalıtım yapan ikisi çocuk 4 işçi zehirlenerek hastaneye kaldırıldı.

Maraş'ta, bir otelin su deposunda yalıtım yapan ikisi çocuk 4 işçi, kullandıkları malzeme nedeniyle zehirlendi. Zehirlenen işçiler kaldırıldığı hastanede tedaviye alındı.

Olay, öğle saatlerinde, Hayrullah Mahallesi'ndeki otelde meydana geldi. Su deposunda yalıtım yapan işçilerden Hasan Çam, zehirlenme nedeniyle fenalaşınca bulunduğu yerden çıkamadı. Bunun üzerine Bünyamin Çatalbaş (20), E.Ç. (16) ve Ö.Ç. (17) depoya indi ancak aşağı inen diğer işçiler de zehirlenerek fenalaştı.

ÇOCUK İŞÇİLERDEN BİRİ DEPODAN ÇIKAMADI

Bir süre sonra işçilerden Hasan Çam, Bünyamin Çatalbaş ve çocuk işçi Ö.Ç., kendi imkanlarıyla depodan çıkıp, hastaneye giderken, E.Ç. için yardım istendi. İhbar üzerine olay yerine sağlık, itfaiye, polis ve doğal gaz ekipleri sevk edildi. Emniyet Müdürlüğü ayrıca bölgedeki ekiplerin kullanması için olay yerine çok sayıda gaz maskesi gönderdi.

Ekiplerin yaklaşık yarım saatlik çalışması sonucu E.Ç., kuyudan çıkarılarak, diğer işçilerin bulunduğu hastaneye götürüldü. Tedaviye alınan 4 işçinin sağlık durumunun iyi olduğu belirtildi. İşçilerin kullandıkları malzeme nedeniyle zehirlendiği öğrenildi.

RÖPORTAJ DİZİSİ | Sahne emekçileri kan ağlıyor: 'Tiyatrolar zaten zordaydı, hayat daha zorlaştı...'

Sahne sanatlarının Covid-19 sürecini ve emekçilerin mağduriyetlerini, görevi devretmeye hazırlanan Kültür Sanat ve Turizm Emekçileri Sendikası (Kültür Sanat Sen) Genel Başkanı Hülya Eryetli, Bağımsız Tiyatro Birliği Başkanı Kımız Bozkır ve İzmir Müzisyenler Derneği (İMD) Başkanı Oktay Çaparoğlu ile konuştuk. Üç bölüm halinde yayınlanacak röportaj dizimizin ikinci bölümünde Bağımsız Tiyatro Birliği Başkanı Kımız Bozkır ile yaptığımız görüşmeyi okurlarımıza sunuyoruz...

Tugay Candan - @TugayCandann

Mail: tugaycandan@ilerihaber.org

İktidarın ekonomi politikaları sonucu emekçiler nezdinde kendisini iyiden iyiye hissettiren ekonomik kriz, yeni tip koronavirüs (Covid-19) salgınıyla birlikte başka bir boyuta taşındı.

“Salgın önlemi” adı altında patronlara yeni kapıla açılırken, bu sürecin faturası yine emekçilere kesildi. İşsizlik arttı, ücretler düşürüldü, güvencesizlik ‘normalleştirildi…’

Bu sürecin en çok etkilediği alanlardan biri de sahne sanatları oldu. AKP’nin sanat alanına müdahaleleri sonucu zaten can çekişen sahne sanatlarının nabzı, salgın döneminde daha da düştü.

11 Mart’ta girilen karantina sürecinin hemen başında tiyatro sahnelerinde de perdeler kapanırken, müzik icra edilen sahnelerde de ezgiler yerini sessizliğe bıraktı.

Buralardan geçimini sağlayan sanatçılar ise Covid-19 günlerinde birçok kesim gibi deyim yerindeyse ‘unutuldu.’ Zaten büyük oranda kayıtsız ve güvencesizliğin hakim olduğu alanda birçok emekçi kaderine terk edildi.

Sahne sanatlarının Covid-19 sürecini ve emekçilerin mağduriyetlerini, görevi devretmeye hazırlanan Kültür Sanat ve Turizm Emekçileri Sendikası (Kültür Sanat Sen) Genel Başkanı Hülya Eryetli, Bağımsız Tiyatro Birliği Başkanı Kımız Bozkır ve İzmir Müzisyenler Derneği (İMD) Başkanı Oktay Çaparoğlu ile konuştuk.

İleri Hatırlatıyor

RÖPORTAJ DİZİSİ | Sahne emekçileri kan ağlıyor: ‘Ekmeği ile sanatı arasına sıkışmış önemli bir kitle var’

Üç bölüm haline yayınlanacak olan röportaj dizimizin ilk gününde, Kültür Sanat Sen Genel Başkanlığı görevini devretmeye hazırlanan Hülya Eryetli ile sahne sanatlarının genelindeki duruma dair gerçekleştirdiğimiz kapsamlı görüşmeyi okurlarımıza sunmuştuk.

Dizinin ikinci bölümünde Bağımsız Tiyatro Birliği Başkanı Kımız Bozkır, özel tiyatroların duruma ilişkin sorularımızı yanıtladı.

‘İŞİN DURMASI(!) KOLAY ATLATILAMAYACAK ZARARLAR AÇTI’

Sahne sanatları alanında özel tiyatrolar salgın öncesinde de kısıtlı destekle kendi yağında kavrulmaya çalışıyordu. Öncelikle şunu sormak istiyorum, özel tiyatrolar nasıl ayakta kalıyor? Buradaki sanat emekçilerinin çalışma şartları nedir? Güvenceleri var mıdır? Ücretler nasıl belirlenir?

Özel tiyatroları salgın öncesi ve daha öncesi de kâr etmez hâle getiren yüksek vergiler ve salon kiralarıdır. Özel tiyatrolar aslında gişe tiyatrolarıdır ama son yıllarda gişe dışı "oyun satma" ve prodüksiyon, yapım-yapımcı gibi biçimlerle şirketleşme ve kâr odaklı olmaya başlamıştır. Sanat-kültür politikalarımız zayıf olunca dahası sanat olmasa olur bakışı baskın olunca, popülist olmayan (olmasın da zaten) yanıyla kârdan çok zarar yaşanmıştır. En iyi hâliyle de ucu ucuna yaşanır duruma gelmiştir. Bir de üstüne pandemi ve işin durması(!) tabii ki kolay atlatılamayacak zararlar açtı, borçlara sürükledi. Ben çalışanlar demiyorum, çünkü tiyatrocu olarak bakıyorum ve sanat insanları olarak tiyatroyu kuran-yöneten-oyuncu-teknik hepsi sanat üretimini gerçekleştirir ve hepsi zor durumda. Bazı şirketleşmeyi kotarmış olan tiyatrolarda maaş+sigorta olsa da genelde kazanç oyun ücreti üzerinden(yevmiye) olur. Ama oyun ve prova saatleri dışında dizi, seslendirme sektörü içindeki oyuncular ve yönetmenlerdir. Sanatta güvenceyi aslında devlet, bakanlık üzerinden sağlamalıdır ve sanatçı özgür çalışabilmelidir. Çünkü her sezon illâki aynı tiyatronun her oyununda olur ya da yönetir olamaz. Bazen proje ve deneysel işler yapabilir.

‘HAYAT DAHA DA ZORLAŞTI’ 

Salgının başladığı mart ayının ortası kısıtlı açılışın olduğu 1 Temmuz arası nasıl geçti? Özel tiyatrolarda sahne alan sanat emekçileri ne yiyip içti? Şartlı açılış bir ‘normalleşme’ sağladı mı?

Salgın dönemiyle 1 Temmuz arası oyun iptalleri, aile destekleri, arkadaş dayanışması ve borçlanma ile geçti maddi açıdan... Yani vergileri de yüksek olan tiyatrolar zaten zordaydı, hayat daha da zorlaştı...

Tabii bir de amatör, gönüllü ve çalışanlar tiyatrosu yapan tiyatrolarımız var, onlar da kapalıydı ve kendi iş kollarının ya da okullarının tüm sıkıntılarını da yaşadılar. Şartlı açılış bazı açık hava gösterileri ve sokak gösterileri nefes aldırdı hem tiyatrolara hem seyirciye ama tabii kimse sezonu ve ne yapılabilir olduğunu net göremiyor.

‘MADDİ MANEVİ ZOR DURUMLAR YAŞANIYOR’

6 ayın ardından bugüne gelirsek, buralarda sahne alan sanat emekçileri hangi mağduriyetleri yaşıyor? Önemli bir devlet desteği olmadan özel tiyatroların devam etme şansı var mı?

Sahne emekçileri de ülkedeki herkesin yaşadığı zorlukları yaşıyor. Aslında kapatılan tüm iş yerleri gibi oyunları durdurulan-salonları kapatılan tiyatrocular da desteğe dahildir. Ama tiyatrocuları bakanlık direk desteklemek yerine her yıl yapılan ödenek bütçesi üzerinden değerlendirdi. Ayrıca bir de dijital arşiv bütçesi ayırdı. Bu tüm tiyatrolar için yeterli ve geçerli olamadı ve de ödenek için eylül ayı itibariyla sözler verildi...  Bu durumda ise borçlanma, salonların kapanması, depo ve ofis kullananların boşaltması gibi maddi-manevi son derece zor durumlar yaşandı, yaşanıyor...

‘VERGİ ÖTELEMESİ YAPILDI AMA…'

Bağımsız Tiyatro Birliği olarak bizim önerimiz ise (pandemi öncesi bir kampanyamız vardı/vergileri kaldırın ya da en aza çekin destekler de kalksın) buna ek olarak tüm ülkelerde yapıldığı gibi tiyatrolara oyunları üzerinden bilet ödemesi yapılmasıydı. Örnek; ayda kaç oyun oynuyorsa tiyatro, 1/2 si tam dolu salon üzerinden ödensin, bu olmadı... Vergi ötelemesi yapıldı ama destek başvurularında vergi borcu olan en azından yapılandırma ödemesi olmadan kabul edilmedi. Bu durumda destek alamayacak çok tiyatro kapsam dışı kaldı...

‘PANDEMİ KURALLARINDA AÇIK KALALIM’

Tiyatrolar tabii ki devam edecek-devam etmek sanat yapanların şansa bırakacağı bir konu değildir. Ayrıca bir yanı toplumsallık bu sanatın, tiyatronun asli ögesi seyircidir ve seyirci ile bizlerin arasında yaşar tiyatro... Yani bir varoluş biçimidir tiyatro… O güvenle "her yer kapanmadan" biz de pandemi kurallarında açık kalalım diyoruz... Çünkü seyircinin de nefes aldığı yerdir sahne ve o yüzden dijitale arşiv dışında uymuyor zaten. Tabii devam edecek öyle ya da böyle.  Tiyatro son iki kişi kalana dek yaşar...

Hakları için 23 gündür direnen Grup Tekstil işçileri: Patronları koruyan yasalar değişmeli

Tekirdağ Çorlu'da Grup Tekstil fabrikasının kapanmasının ardından hiçbir alacağı ödenmediği için direnişe geçen işçiler eylem yaptı. Patron Adem Genç'e seslenen işçiler, "Dilenmiyoruz, hakkımızı istiyoruz" dedi.

İleri Haber

Tekirdağ'ın Çorlu ilçesinde bulunan Grup Tekstil fabrikasının 2019 Aralık ayında kapanmasının ardından direnişe geçen işçiler, direnişin 23. gününde fabrikanın önünde eylem yaptı. Patron Adem Genç'e seslenen işçiler, "Dilenmiyoruz, haklarımızı istiyoruz" dedi.

'PATRON YASALARIN KENDİNİ KORUDUĞUNU BİLEREK RAHATLIKLA YAŞIYOR'

Eylemde okunan basın açıklamasında, patronların fabrikayı ve arsayı usulsüzce satarak işçileri tazminatsız işten çıkardığına dikkat çekilerek şu ifadelere yer verildi:

"Grup Teksil patronu, fabrikayı ve içindeki taşınmazları usulsüzce satarak bizleri tazminatlarımızı ödemen işten attı. Yıllarca bu fabrikada zor çalışma koşullarına "tazminatlarımız yanmasın" diye sabrettik. Tüm haklarımızı ödeyeceği yönünde sürekli sözler veren Adem Genç'e ve sözlerine güvendik. 150 işçinin tazminatını çalarak kaçan Adem Genç, lüks villalarında, yazlıklarında kalmaya, hayatını sefa içinde sürdürmeye devam ederken, bizler pandemi koşullarında işsizlik ve açlıkla mücadele ediyoruz.

Tazminatlarımızı ödememek için şirkete ait fabrikayı ve arsayı değerinin altında satan patron, yasaların kendisini koruduğunu bilerek rahatlıkla yaşayabiliyor. Buna dur demenin zamanıdır! Biz bu yolu açacağız. Hakkımız olan tazminatlarımızı patronların cebine bırakmayacağız. Adem Genç'i ve tüm Grup Tekstil patronlarını evlerinin önünde, iş yerlerinde, meydanlarda rezil edeceğiz. Peşini bırakmayacağız. Patronları koruyan bu yasalar değişmeli! Mücadelemizi sonuna kadar sürdüreceğiz.

Bu daha başlangıç mücadeleye devam!

Grup Teksil patronu, fabrikayı ve içindeki taşınmazları usulsüzce satarak bizleri tazminatlarımızı ödemen işten attı. Yıllarca bu fabrikada zor çalışma koşullarına "tazminatlarımız yanmasın" diye sabrettik. Tüm haklarımızı ödeyeceği yönünde sürekli sözler veren Adem Genç'e ve sözlerine güvendik. 150 işçinin tazminatını çalarak kaçan Adem Genç, lüks villalarında, yazlıklarında kalmaya, hayatını sefa içinde sürdürmeye devam ederken, bizler pandemi koşullarında işsizlik ve açlıkla mücadele ediyoruz.

Tazminatlarımızı ödememek için şirkete ait fabrikayı ve arsayı değerinin altında satan patron, yasaların kendisini koruduğunu bilerek rahatlıkla yaşayabiliyor. Buna dur demenin zamanıdır! Biz bu yolu açacağız. Hakkımız olan tazminatlarımızı patronların cebine bırakmayacağız. Adem Genç'i ve tüm Grup Tekstil patronlarını evlerinin önünde, iş yerlerinde, meydanlarda rezil edeceğiz. Peşini bırakmayacağız. Patronları koruyan bu yasalar değişmeli! Mücadelemizi sonuna kadar sürdüreceğiz.

Bu daha başlangıç mücadeleye devam!"

'PATRON İŞİ BİTİNCE KAPININ ÖNÜNE KOYAR'

Açıklamanın ardından söz alan bir Grup Tekstil işçisi, sözlerine "Bütün işçilere sesleniyorum" diyerek başlayarak, "Sakın patronların sözlerine inanmayın, güvenmeyin. Patron bize avukat yolu ile şu rezil teklifi yaptı 'İşçiler tazminatlarının yüzde 65'ini helal etsin, yüzde 35'ininde, yüzde15'i peşin geri kalanı taksitle' Sonuna kadar peşindeyiz" ifadeleri kullandı.

Söz alan işçilerden bir diğeri ise, "Ben 18 yıl bu fabrikaya emek verdim, saçlarımı döktüm, gençligimi verdim. Türkiye'deki bütün işçi kardeşlerime sesleniyorum: Kimse patronu, abi, dayı, amca, baba diye sevmesin, patron işi görülene kadar seni çalıştırır, işi bitince kapının önüne koyar"

TİP'TEN İŞÇİLERE DESTEK

23 gündür direnişte olan ve fabrika önünde eylem yapan Grup Tekstil işçilerine Türkiye İşçi Partisi (TİP) ve Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) temsilcileri de destek ziyaretinde bulundu.

Karantina kurallarını delip işe gitti: 'Çalışmazsam aç kalırız!'

Mersin'de kızının Covid-19 testi pozitif çıkan 70 yaşındaki Mehmet İlhan, karantina kurallarını delerek işe gitti. Çalıştığı iş yerinde yakalanan İlhan, '6 çocuğum var, çalışmazsam aç kalırız' dedi.

Mersin'de kızının Covid-19 testinin pozitif çıkması üzerine evde karantinaya alınan 70 yaşındaki Mehmet İlhan, polis ekipleri tarafından çalıştığı marangoz atölyesinde yakalandı. İş yerinin kira olduğunu ve borçları olduğunu ifade eden İlhan, ihbar üzerine polis ekiplerince tutanak tutularak evinde gönderildi.

Sözcü'den Ali Ekber Şen’in haberine göre, İlhan önceden verilen siparişleri yetiştirmek için karantinanın 9. gününde merkez Toroslar İlçesi Turunçlu Mahallesi’deki marangoz atölyesine gitti. İhbar üzerine iş yerine gelen polisler filyasyon kurallarına uymadığı gerekçesiyle tutanak tuttuğu Mehmet İlhan'ı evine gönderdi. 

Bir gün sonra bu defa geldiği iş yerinin kapısını içeriden kilitleyerek gizlice çalışmaya başlayan İlhan, ihbar üzerine gelen polis ekiplerinin ısrarı üzerine dışarı çıkmak zorunda kaldı. İl Sağlık Müdürlüğü ekiplerinin uyarısı sonucu evine gönderilen ve karantinaya uymaması halinde Kredi Yurtlar Kurumu'na gönderileceği söylenen Mehmet İlhan, hasta olmadığını ve çalışmak zorunda olduğunu söyledi.

'MECBUREN ÇALIŞMAK ZORUNDAYIM'

Devletin kendisi gibi esnaflara yardım etmesi gerektiğini söyleyen İlhan, "Ben hasta değilim. Hasta olsam gelip çalışabilir miyim? 6 çocuğum var. Bu çocuklardan 1'i nişanlanmak üzere, 4'ü bekar. Birinin düğün hazırlıklarını yapıyoruz. Bunlar işsiz. 2 bin lira emekli maaşım var. Bu iş yerinin 1000 lira kirası var. Buranın vergisi var. Muhasebe ücreti var. Evin masrafı var. Çalışmazsak nasıl geçineceğiz. Daha önce sipariş edilmiş, yetiştirmem gereken iş vardı. Çalışmazsam aç kalırız, mecburen çalışmak zorundayım" dedi.

TEKMİS Tekstil'de işçilere sistemli mobbing ve tehdit!

İçinde bulundukları duruma daha fazla dayanamayan işçiler, birer birer işlerini bırakmak zorunda kaldı. Pandemiyi bahane eden TEKMİS Tekstil yönetimi ise sendika yönetiminin fabrikaya girmesini de engelliyor.

İleri Haber

Bursa’nın İnegöl ilçesine bağlı Organize Sanayi Bölgesi'nde faaliyet gösteren TEKMİS Tekstil Fabrikası işçileri 7 ayı geçkin bir süredir düzenli olarak baskılara, mobbinge ve tehditlere maruz kalıyor.

Yaklaşık 480 işçinin çalıştığı fabrikadaki sendikal örgütlenme, yeterli sayıya rahatlıkla ulaşınca; fabrika sahibi sendikal örgütlenmeyi kabul ettiğini belirten bir memorandum da yayınladı. Ancak sendika başkanının ziyaretinden sonra fabrika patronu, sendikal örgütlenmenin en yoğun olduğu boyahane atölyesini kapatacağını duyurarak işçilerden imza almaya çalıştı.

İşçilere uyguladığı baskıları günden güne arttıran patron, kimi işçileri çalıştıkları bölümleri değiştirmekle korkutmayı denerken, kimilerini ise yavaş çalıştıklarını öne sürerek işten çıkarıp, ardından "yanlışlık olduğunu" söyleyip yeniden işe başlatarak mobbing uyguladı.

PANDEMİYİ BAHANE EDEN PATRON SENDİKALAŞMAYI ENGELLİYOR!

Pandeminin ilk döneminde yönetimin kararıyla 15 gün gibi bir süreyle kapanan TEKMİS Tekstil, bu sürecin ardından tüm sendikalı işçileri kısa çalışma ödeneğiyle izne yollarken; sendikaya üye olmayan işçilerle üretime devam etti.

Kısa çalışma ödeneğine mahkum edilen sendikalı işçiler ücretlerinin bir bölümüyle hayatlarını idame ettirmeye çalışırken; sendikasız işçilere verdiği teşviklerle ve artırdığı mesai saatleriyle bir yandan örgütsüz çalışanlarını ağır çalışma koşullarına mahkum eden, bir yandan da işini devam ettiren fabrika patronu pandemi sürecini fırsata çevirdi.

İçinde bulundukları duruma daha fazla dayanamayan işçiler ise birer birer işlerini bırakmak zorunda kaldı. Pandemiyi bahane eden TEKMİS Tekstil yönetimi ise sendika yönetiminin fabrikaya girmesini de engelliyor.