TİP üyesi Berin Özkan hayatını kaybetti

Türkiye İşçi Partisi üyesi Berin Özkan 62 yaşında hayatını kaybetti. Özkan yarın İstanbul'da son yolculuğuna uğurlanacak.

Türkiye İşçi Partisi (TİP) üyesi Berin Özkan, İstanbul'un Beykoz ilçesinde hayatını kaybetti. Özkan bir yıldır kanserle mücadele ediyordu.

Sosyalizm mücadelesi boyunca 2. TİP, Sosyalist Türkiye Partisi (STP), Sosyalist İktidar Partisi'nde yer alan ve hala Türkiye İşçi Partisi üyesi olan Özkan 62 yaşındaydı.

Ailesi, sevenleri ve yoldaşları 21 Kasım çarşamba günü, öğle namazı saatinde Özkan'ı son yolculuğuna uğurlayacak. Berin Özkan'ın cenazesi İstanbul'un Beykoz ilçesinde bulunan Paşabahçe Karagözsırtı Camii'nden kalkacak.

Barış Atay: Sinema ve tiyatro alanındaki bakanlık desteği yetersiz

TİP Hatay Milletvekili Barış Atay, Meclis'teki Kültür ve Turizm Bakanlığı bütçe görüşmeleri sırasında sinema ve tiyatro alanındaki destek yetersizliğini vurgulayarak KHK ile atılan oyuncuların ise mahkeme kararına rağmen neden hala işlerine geri dönemediklerini sordu.

Türkiye İşçi Partisi (TİP) Hatay Milletvekili Barış Atay, Kültür Bakanlığı'nın sinema ve tiyatro alanındaki destek yetersizliğini ve bu sanat alanlarına AKP tarafından edilen müdahaleleri Meclis'te dile getirdi. Kültür ve Turizm Bakanlığı bütçe görüşmeleri sırasında Plan ve Bütçe Komisyonu'nda konuşan Atay, kültürel iktidarı elde etmek için AKP'nin yıktığı tarihi sinema, tiyatro ve kültür merkezlerine değinirken; KHK ile atılan oyuncuların ise mahkeme kararına rağmen neden hala işlerine geri dönemediklerini sordu.

Atay'ın konuşmasının tamamı şu şekilde:

'BAKANLIK, DEVLET TİYATROSUNUN İŞLEYİŞİ KONUSUNDA HEDEF BELİRLEYEMEZ'

"Sayın Bakan, öncelikle görsel ve sahne sanatlarının bütün sunumunuzda 2 sayfa ve 4 dakikadan daha fazla yer kaplamasını temenni ederdim açıkçası. Biz aynı sektörden değiliz, herkesin söylediğinin aksine. Ben sanat alanında icracıydım. Sayın Turan Aydoğan’ın bahsettiği insanlardan da biriyim, işinden kovulan, işsiz bırakılan ve hâlâ iş yapamayan. Sinema alanında 37 milyon lira, tiyatro alanında da 5 milyon lira destekte bulunduğunuzu söylediniz ama ne yazık ki her gün büyüdüğünü söyleyen bir ülkenin bütçesi açısından çok övünülecek bir bütçe değil bahsettiğiniz.

Sadece İngiltere’de tiyatroya 120 milyon sterlin, Almanya’da 500 milyon euro destek veriliyor; bütün tiyatrolar da bizim ülkemizdekinin aksine özerk. Sadece İngiltere’de tiyatrodan ekonomiye gelen katkı 2,6 milyar sterlin kadar. Demin, talihsiz olduğunu düşündüğüm bir cümle kullandınız, özellikle yerli oyun oynanmasını teşvik etmek ve artırmak konusunda. Cümleniz hemen hemen 'Yüzde 70 oranında yerli oyun oynanmasını hedefliyoruz' şeklindeydi yanlış hatırlamıyorsam. Fakat Bakanlık, devlet tiyatrosu gibi özerk bir kurumun işleyişi konusunda hedef belirleyemez, bu çok tehlikeli de bir durumdur. Repertuvarı devlet tiyatrosu belirler, oyunlar da niteliğe göre ayrılır, 'yerli oyun, yabancı oyun' diye ayrılmaz. Eğer yüzde 70 kotanızı dolduracak kadar yerli oyununuz yoksa nitelikli olarak, o hedefiniz boş bir hedef açıkçası.

'SİNEMA ALANINDA VERİLEN DESTEKLERİN GERİ DÖNÜŞÜNÜN AKIBETİ BELLİ DEĞİL'

Özellikle sinema alanında verdiğiniz desteklerin yüzde 90’ının geri dönüşünün akıbeti belli değil, çoğunun çekilip çekilmediği de muamma. Bunların kontrolü konusunda ciddi sıkıntılar, yaptırımları konusunda ciddi sıkıntılar var. Daha da kötü bir durum: Örneğin, Dağ 2 ve Ayla gibi gişe sineması olan filmlere Kültür Bakanlığı'ndan destek veriliyor. Yani hâlihazırda milyonlarca dolar parası olan yapımcılara, bir de üzerine 2 milyon gibi çok ciddi anlamda destekler veriyorsunuz. Böylece ilk filmini çekebilecek birçok yönetmenin film çekme şansını da elinden alıyorsunuz.

'KÜLTÜREL İKTİDAR, MUHALİF SANATÇILARI İKTİDAR PARTİSİNE DEVŞİREREK ELDE EDİLEN BİR ŞEY DEĞİL'

Genel Başkanınızın yıllardır söylediği kültürel iktidarın ele geçirilmesi konusundaki hezeyanlarını biliyoruz. Fakat kültürel iktidar dediğiniz şey, muhalif sanatçıları iktidar partisine devşirerek elde edilen bir şey değil, üzülerek söylüyorum adınıza. Sizin de sürekli atıfta bulunduğunuz saygınlık meselesi var. Saygınlık da dünyaca ünlü oyunculara reklam yaptırarak elde edilen bir şey değil. Mesela, sanat alanındaki saygınlığı elde etmek için şunları yapmayabilirdi iktidar: Emek Sineması yıkılmayabilirdi, AKM yıkılmayabilirdi, Karaca Tiyatrosu hâlâ kapalı olmayabilirdi, Aziz Nesin ve Taksim sahneleri yok edilmeyebilirdi.

'KHK'YLE ATILAN OYUNCULAR MAHKEME KARARINA RAĞMEN GERİ DÖNEMEDİ'

Şu ana kadar İstanbul Büyükşehir Belediye Tiyatrosundan 20 oyuncu KHK’yle atıldı, 10’u mahkeme kararına rağmen geri dönemedi. Diyarbakır Şehir Tiyatrosu yirmi sekiz yıl sonra kayyum tarafından kapatıldı, bütün oyuncuları işsiz bırakıldı. Antalya Film Festivali gibi Türkiye’nin en büyük film festivallerinden birinin sadece 'İktidar partisine ve Erdoğan’a eleştiride bulunuluyor' diye sahnede ulusal yarışması kaldırıldı, belgesel yasaklandı yarışmada. Buna da 'Uluslararası festivallerde ulusal yarışma yok, biz daha nitelikli bir festival yapacağız' diye savunma getirildi. Yaptığınız ilk sene, yarışma filmlerinin birinin alt yazısında 'gerilla' kelimesi geçiyor diye film yarıda durduruldu. Ne kadar saygın bir festival düzenlendikleri buradan ortaya çıkabilir.

''SADECE DİKTATÖR' POLİS BARİKATLARIYLA ENGELLENMEYE ÇALIŞILDI, OYUN OYNAMAM YASAKLANDI'

Aynı zamanda, Tolga Karaçelik ve Emin Alper gibi, belki de son on beş yılın yetişmiş en iyi yönetmenlerinden ikisine sadece muhalif tavırlarından dolayı yeni filmleri için destek verilmedi. Destek vermediğiniz 'Kelebekler' filmi Sundance Film Festivali'nde en iyi film ödülünü aldı. Aynı zamanda, bunu ne yazık ki üzülerek söylüyorum, kendim yaşadığım için de çok net söyleyebilirim tabii ki: Genco Erkal gibi, Rutkay Aziz gibi, Taner Barlas gibi ustaların oyunları yasaklandı. Benim üç sezondur oynadığım oyunun -dizilerde, sinema filmlerinde işsiz bırakıldıktan sonra sadece tiyatro yapmaya başladığım dönemde- adı 'Sadece Diktatör' olduğu için polis barikatlarıyla, Hopa’da 200 çevik kuvvetle engellenmeye çalışıldı ve bütün ülkede sadece oyun değil, benim oyun oynamam da yasaklandı ayrıca. Ankara Birlik Tiyatrosu'nun “Üç Kuruşluk Diktatör” oyunu yasaklandı, haklarında dava açıldı. AKP’li hiçbir belediyenin olduğu yerde salon bulma şansımız yok, olmadı üç sezondur. Bulduğumuz yerlerde başka belediyelerde ise tehditlerle karşılaşıldı. Dizilerden 350 milyon lira ihracat yaptığımızı söylüyorsunuz, bu bir övünç ama bütün sektör insanlık dışı şartlarda çalışıyor, bütün oyuncular da sigortasız."

TİP’ten TBMM’de basın toplantısı: Meclis’i halka taşıyacağız

TİP Hatay Milletvekili Barış Atay, Meclis’te basın toplantısı düzenledi. “Türkiye İşçi Partisi sesi kesilmek istenen milyonlar adına buradadır” diyen Atay, TİP’in önümüzdeki dönem siyasi çalışmaları ve kitlesel halk buluşmaları hakkında bilgi verdi. Atay, Türkiye'nin dört bir yanında "Halk Toplantıları" düzenleyeceklerini belirterek, bu toplantılardan çıkan halkın taleplerini Meclis'te aktaracaklarını söyledi.

İleri Haber

Türkiye İşçi Partisi (TİP) Merkez Komite Üyesi ve Hatay Milletvekili Barış Atay, TBMM’de basın toplantısı düzenledi.

TİP’in önümüzdeki dönem siyasi çalışmalarına ilişkin bilgi verilen toplantıda, yurdun dört bir yanında 'Halk Toplantıları’nın başlayacağı ilan edildi.

"Meclis'i halka, halkı Meclis'e taşıyacağız" şiarıyla yapılan toplantıda, salı günkü grup toplantılarına alternatif olarak halkla buluşmalar gerçekleştireceklerini belirten Atay, bu toplantılarda dile getirilen talepleri Meclis kürsüsünde aktaracaklarını söyledi.

İleri Hatırlatıyor

TİP Milletvekili Barış Atay emekçiler adına Meclis’ten seslendi: Hodri meydan!

TİP: HALKI MECLİS'E, MECLİS'İ HALKA TAŞIYACAĞIZ!

"Emekçi halkımızla mahallelerde, sokaklarda, sendika binalarında, fabrika avlularında, parklarda, köy meydanlarında düzenleyeceğimiz toplantılarda buluşup, kendi sözlerinin söylemlerinin, taleplerinin Meclis’e taşınmasına, kendi temsilcilerini seçmelerine öncülük edeceğiz. Türkiye’de emekçi halkın iradesini yansıtacak en büyük dayanışma ağını kuracağız" denilen açıklamanın tamamını aktarıyoruz.

“Değerli misafirler ve basın emekçisi arkadaşlarım,

Bugün sizlerle, parlamento çatısı altında geçirdiğimiz günlerde ortaya çıkan Meclis tablosunu değerlendirmek, iktidar, Meclis ve halk arasındaki bağların girdiği çıkmazı açıklamak ve partimizin önümüzdeki döneme dair planlarını paylaşmak için bir aradayız.

Tüm kamuoyunun bildiği üzere, 24 Haziran seçimlerinde Türkiye İşçi Partisi ve Halkların Demokratik Partisi arasında bir seçim ittifakı yapılmış ve şu an TİP Genel Başkanlığı görevini yürüten Erkan Baş yoldaşım ile birlikte HDP listelerinden parlamentoda yer almıştık.

Bir aydan birkaç gün fazla bir süredir ise, Türkiye İşçi Partisi milletvekilleri olarak Meclis’te yer alıyoruz.

ÇALIŞMA VE YAŞAM HAKKI YOK EDİLMEK İSTENEN TÜM KESİMLERLE ORTAK MÜCADELE

TİP adına yaptığımız bu ilk basın açıklamasının başında şunu vurgulamak isteriz. Türkiye İşçi Partisi; Türkiye’de sömürülen, kazanımları elinden alınan, baskıyla, cezaevleriyle, işkenceyle; siyaset, çalışma ve yaşam hakkı yok edilmeye çalışılan tüm kesimlerin kavgasıyla ortaklığını sürdürecek, eşit yurttaşlık talebini savunmaya devam edecek ve gericiliğin, sömürünün karşısında olan tüm ilerici güçlerle birleşik bir mücadele örgütlemekten vazgeçmeyecektir.

Hepimizin bildiği gibi, 24 Haziran seçimleri Türkiye’de süregelen faşist ve gerici iktidar anlayışının kurumsal bir nitelik kazanması ve parlamenter sistemin tasfiyesi anlamına gelen bir sonuçla bitirildi. AKP-Saray Rejimi, bu kez parlamento çoğunluğunu kaybetmesine rağmen MHP’nin desteğiyle ve önceki seçim dönemlerinde birçok kez ispatlandığı gibi sandık hileleri, siyasi baskılar, infazlar ve hapis cezalarını bir enstrüman olarak devreye sokarak büyük ölçüde kendi lehine bir Meclis aritmetiğini ortaya çıkardı.

ÜLKEMİZ YOLSUZLUK VE SÖMÜRÜNÜN HÜKÜM SÜRDÜĞÜ, TEK ADAMCI BİR ANLAYIŞIN CENDERESİNE SIKIŞTIRILMAK İSTENİYOR

24 Haziran seçimlerinden sonra yaşadığımız örnekler de şu tespitimizi doğruluyor: Ülkemiz ne yazık ki düne göre daha fazla tek adamcı, daha fazla diktatoryal, daha fazla polis devleti, daha fazla rantçıların sefa sürdüğü, daha fazla rüşvetin, sömürünün, yolsuzluğun, denetimsizliğin, sessizliğin, çürümüşlüğün hükümdar hale geleceği bir cendereye sıkıştırılmak isteniyor.

İKİ FOTOĞRAF VAR

Şunu da açıkça söyleyebiliriz, her gün yeni örneklerini görüyoruz ki AKP ve saray rejimi Türkiye Büyük Millet Meclisi’ni işlevsizleştirmeye, sarayın noter makamına çevirmeye çalışıyor. Öyle ki, Meclis Genel Kurulu’nda, komisyon toplantılarında, meclis koridorlarında iki fotoğraf var. Bir fotoğrafta el kaldırıp indirmekten ve AKP genel başkanını alkışlamaktan başka bir işlevi olmayan bir topluluk var. Kendilerine yöneltilen yüzlerce yazılı soru önergelerine yanıt dahi veremeyecek kadar da suçun ortağı olmuş bir gruptan bahsediyoruz. Ve ne yazık ki Meclis’in içinde bulunduğu durum, karanlık bir tabloya dönüşüyor. İşlevsiz kılınan, demokrasinin bir yansıması olmaktan uzak, halkın iradesinin karşılık bulamayacağı bir Meclis’i yaratmaya çalışıyorlar…

Diğer fotoğrafta ise en başta emekçilerden aldığı görevlerle hareket eden, halkın haklı mücadelesine yaslanan, meşruiyetini bu haklı mücadeleden alan; anayasal haklarına, insan haklarına, vicdana, eşitlik ilkesine dayanarak muhalefet yapan, her türlü baskıya rağmen sözünü asla esirgemeyen milletvekilleri var ve mücadeleden asla vazgeçmeyecekler, bundan kimsenin endişesi olmasın.

MECLİS NE BAŞLANGIÇ NE DE SON...

Bununla birlikte, şunu dün olduğu gibi bugün de gönül rahatlığıyla söyleyebiliriz: Meclis ne mücadelenin başladığı ne de biteceği yerdir.

Hiçbir zaman şüphe etmedik: Mücadele ve umut; ancak halkın gerçek bir özne olmasıyla kazanılabilir. Yerimiz halkımızın yanıdır.

HAKSIZLIĞA UĞRAYANIN SESİ OLACAĞIZ

Bizim için siyaset halka hizmet ve zalime teslim olmamak, haklı ve doğru sözden vazgeçmemektir. Hangi coğrafyada, hangi mevsimde, hangi ülkede, hangi kurumda, hangi saatte olursak olalım. Biz tek kişi dahi olsak, karşımızdaki şuurunu ve vicdanını kaybetmiş dahi olsa; işçinin, ezilenin, haksızlığa uğrayanın, insan olanın sesi olmaya devam ediyoruz ve edeceğiz. Eğer bu direnç ayakta tutulabiliyorsa, umudun, sokakta da, fabrikada da, Meclis’te de ayakta kalacağını biliyoruz.

AKP'NİN TEMİNAT VERDİĞİ 143 GÜNDE HALKIN YAŞAMI DAHA DA ZORLAŞIRKEN, SARAY'A DEVASA HARCAMALAR YAPILDI

24 Haziran’dan bugüne 143 gün geçmiş. AKP 143 gündür iktidarda. Türkiye 143 gündür ‘Tek Adam’ tarafından yönetiliyor. Bundan 104 gün önce AKP Genel Başkanı bir açıklama yaptı: “100 Günlük Eylem Planı açıklıyorum; 100 günde 1000’in üzerinde proje tamamlayacağız ama bunların 400’ünü açıklıyorum.” demişti. Bu projelerin neredeyse hiçbirinin gerçek anlamıyla halkın yararına olmaması gerçeği bir yana, söylediğini dahi yapamayan bir iktidarla karşı karşıya olduğumuz bir kez daha açıkça görülmüş oldu.

Ne yaptılar bu geçen günlerde diye dönüp baktığımızda, halkın yaşamını her geçen gün zorlaştıran ve işsizliği, enflasyonu büyüten koca bir ekonomik kriz ve Saray için ayrılan devasa harcamalarla karşılaşıyoruz. Dolar 8-8,5’tan buraya geriledi diye yalan söyleyen bir ekonomi bakanından bahsediyoruz. Doğrusu dolar, 3,5 tan 7 ye fırladı olmalıdır.

Bakanın 8 lira olmuştu dediği ülkede, dolar 7,15 oldu yazdığı için tutuklanan insan gördük.

-Yoksulluktan intihar eden veya tahtakurusu istemiyoruz diye tutuklanan işçilerle karşılaşıyoruz. Emeklilik hakkı gasp edilen emekçilerle karşılaşıyoruz.

-Tarım ürünlerini yollara döken çiftçilerle karşılaşıyoruz

-‘Batıyorum’ diye bağırarak konkordato ilan eden binlerce şirketle, 7 lirayı gören dolarla, yüzde 25’e fırlayan enflasyonla, 5 kez zam yapılan elektrik, 4 kez zam yapılan doğalgazla, 2 bin liraya ulaşan açlık sınırıyla karşılaşıyoruz.

ÖVE ÖVE BİTİREMEDİKLERİ HAVALİMANI İNŞAATINDA İŞÇİ KARDEŞLERİMİZ İŞ CİNAYETİNE KURBAN GİTTİ

-Kapanan şirket sayısı yüzde 28 artarak 110 bine ulaşmış. Sadece, o öve öve bitiremedikleri 3. havalimanı inşaatında 30 işçi kardeşimiz iş cinayetine kurban verildi.

-Hastanelerde ameliyatlar yapılamaz hale geldi. 144 gazeteci, 31 havaalanı işçisi, 70 bin öğrenci cezaevinde.

İNSANLIK DÜŞMANI ÜLKEYLE KARDEŞ OLDUĞUMUZU SÖYLEYEN BİR İKTİDAR VAR

-Ülkemizde bir büyükelçilikte insan öldürüldü, parçalara ayrıldığı söyleniyor ve Yemen’de milyonlarca çocuğu açlıkla karşı karşıya bırakan, insanlık düşmanı bu ülkeyle kardeş olduğumuzu açıklayan bir iktidar var.

Saymakla bitmez.

AKP’nin halkımıza vaat ettiği ülke adeta bu.

"TASARRUF YAPIN" ÇAĞRISI YAPAN SARAY'IN GÜNLÜK HARCAMASI 1,8 MİLYON!

İktidardan halka sürekli ‘tasarruf yapın’ diyorlar ya; Sarayın bir günlük harcaması 1,8 milyon Türk Lirası. 1100 asgari ücretlinin bir aylık geliri kadar. Bir günde harcıyor Tek Adam ve asgari ücretle geçinmeye çalışan emekçilere ‘tasarruf yapmalısınız’ diyor. Bunu derken de bir anda 500 milyon dolarlık bir uçağı daha filosuna katıyor. Hibe edildi diye de savunma yapıyor, sanki hiçbir masrafı olmadan uçuyormuş gibi. İşte tam da bu yüzden, yetkisiz bir Meclis, işlemeyen siyaset, parçalanmış muhalefet, sindirilmiş bir işçi sınıfı istiyorlar.

BU KARANLIK TABLOYU PARÇALAMA GÖREVİMİZ VAR: MECLİS'İ HALKA AÇACAĞIZ

Öyleyse, bu oyunu bozmalıyız. Gerçeklerin üzerine örttükleri örtüyü kaldırıp, çizdikleri karanlık tabloyu parçalama görevimiz var.

Onlar Meclis’i halkın iradesine kapatıyorlarsa, biz de o Meclis’i halka taşıyıp halkın iradesini ayakta tutacağız. Meclis’i hem halka açacağız, hem de halkın ayağına götüreceğiz.

Şimdi yeni bir mücadele sayfası açıyoruz: MECLİS’İ HALKA, HALKI MECLİS’E TAŞIYORUZ

Bugüne kadar, geçirdiğimiz kısa Meclis günlerinde TİP milletvekilleri olarak, her zaman işçilerin, emekçilerin, haksızlığa, adaletsizliğe uğrayan kesimlerin yanında olmaya çalıştık. İktidarın işsiz bıraktığının yanında olduk, onlar kime zulüm ediyorsa birlikte karşı koyduk, onların çaldığını geri almak için kavga verdik.

-Üçüncü Havalimanı işçileriyle eylemdeydik

-Emeklilik hakkı gasp edilen emekçiler için kürsüdeydik

-Tutuklanan öğrenciler için adliyedeydik

-Cumartesi anneleri ve insanlarıyla direnişteydik

-Sağlık emekçilerinin yaşama ve çalışma hakkını gasp etme girişimine karşı ses çıkardık

-Hatay’da suyu verilmeyen, kanalizasyonu olmayan mahallelerde, Çekmeköy’de evi yıkılan emekçilerin çadırlarındaydık.

Şimdi bu mücadelemizi bir adım daha ileri götürme kararlılığındayız, Türkiye’de bir ilki başlatacağız ve Meclis’i halka taşıyacağız.

TÜRKİYE İŞÇİ PARTİSİ, SESİ KESİLMEK İSTENEN MİLYONLARIN SESİDİR!

Türkiye İşçi Partisi olarak Türkiye’nin ulaşabildiğimiz her noktasında halk toplantılarını başlatacağız.

Biliyorsunuz, her hafta salı günleri Meclis’te grubu olan partiler, grup toplantıları yaparak kamuoyuna sesleniyor. Meclis’te bulunan diğer partilere ise böyle bir olanak verilmiyor. Grubu olmayan partilerin milletvekillerinin konuşma hakları tesadüflere bağlı ve birkaç dakikayla sınırlı tutuluyor. Türkiye İşçi Partisi sesi kesilmek istenen milyonlar adına buradadır ve bu adaletsizliği de ortadan kaldıracaktır. Bu alanda mücadelemiz devam ederken, ise susmamız, beklememiz söz konusu olamaz.

SALI GÜNKÜ GRUP TOPLANTILARINA ALTERNATİF: TÜRKİYE'NİN HER YERİNDE DÜZENLENEN HALK TOPLANTILARINDA DİLE GETİRİLEN TALEPLER, MECLİS'TE AKTARILACAK

Bu engeli aşmanın en gerçekçi, en doğru yolunun, sesimizi sözümüzü halka taşıyıp, halkın taleplerini de Meclis’e taşımak olduğuna inanıyoruz. Bu amaçla Türkiye’nin birçok noktasında halk toplantıları yapacağımız gibi her hafta Salı günleri de Meclis’te kendi kürsümüzden halkın taleplerini dillendireceğiz. Emekçi halkımızla mahallelerde, sokaklarda, sendika binalarında, fabrika avlularında, parklarda, köy meydanlarında düzenleyeceğimiz toplantılarda buluşup, kendi sözlerinin söylemlerinin, taleplerinin Meclis’e taşınmasına, kendi temsilcilerini seçmelerine öncülük edeceğiz. Türkiye’de emekçi halkın iradesini yansıtacak en büyük dayanışma ağını kuracağız.

Bu en büyük birliğe, en güçlü halk iradesine hizmet edeceğine inandığımız toplantıların, nerede ne zaman yapılacağına dair planı da en kısa sürede kamuoyuyla paylaşacağız.

Türkiye İşçi Partisi öncülüğünde ‘Halk Toplantıları’ başlıyor. Emekçilerin, tüm halklarımızın eşitlik özgürlük mücadelesine katkısı olması dileğiyle…

Tüm emekçileri, yoksulları bizimle omuz omuza yürümeye çağırıyoruz.”

Birleşik Haziran Hareketi'nde neler oluyor?

Son günlerde artan ve kamuoyuna da yansıyan tartışmalar, 'Haziran Hareketi'nde sona mı gelindi' sorusunu da beraberinde getiriyor. Türkiye İşçi Partisi'nin konuya dair değerlendirmeleri de merak ediliyor. HAZİRAN içinde yaşanan tartışmaları ve merak edilenleri, merkezi kurullarda görev alan Hazirancılar İleri'ye anlattı.

İzel Sezer

Dört yıl önce, Türkiye’de birçok sol-sosyalist örgütün desteğiyle, aydınlar, sanatçılar, gazeteciler, işçi temsilcileri tarafından kuruluşu ilan edilen ve siyasi mücadelenin etkili öznelerinden biri haline gelen Birleşik Haziran Hareketi, son aylarda yaşadığı iç tartışmalarla ve ayrılma açıklamalarıyla gündeme yeniden geldi.

En son geçtiğimiz pazar günü Devrimci Hareket tarafından yapılan "Haziran Hareketi ile ilişkimizi sonlandırıyoruz" açıklamasıyla tekrar tartışılmaya başlayan HAZİRAN’daki gelişmeleri merkezi kurullarda görev alan üyeleriyle konuştuk.

Haziran Hareketi'nin geçtiğimiz 4 yıldaki mücadelesine, tıkanma noktalarına, kendi içinde yaşadığı tartışmalara dair, Haziran Hazırlık Kurulu üyeleri İlke Bereketli, Onur Emre Yağan ve İstanbul HAZİRAN Üyesi Deniz Gülşen İleri Haber'e değerlendirmelerde bulundu.

'BİRLEŞİK MÜCADELE İHTİYACINA BİR YANITTI'

Uzun süredir Haziran Hareketi içerisinde kimi tartışmalar olduğu konuşuluyordu. 24 Haziran seçimlerinden sonraki süreçte sessizliği de dikkatleri çeken HAZİRAN’da, geçtiğimiz Pazar günü Devrimci Hareket ayrıntılı bir açıklamayla ayrıldığını ilan etti. HAZİRAN’da neler oluyor?

Onur Emre Yağan (Merkez Hazırlık Kurulu Üyesi)

Sanırım önce geçtiğimiz dönemi özetlemek faydalı olur. Haziran Hareketi biliyorsunuz, Türkiye’nin en büyük halk hareketi olan Gezi/Haziran Direnişi’nden ilham almış, orada ortaya çıkan halkçı, aydınlanmacı çizgiyi, özgürlükçülük anlayışını benimsemiş ve yeni toplumsal dinamiklerin temsilcisi olmayı hedeflemiş bir mücadele birliğiydi. Birleşik mücadele arayışına verilmiş önemli bir yanıttır HAZİRAN. İlerici ve sol bir yapıya sahip olduğunu, AKP-Saray Rejimi’ne karşı mücadeleyi öne çıkardığını, eşit yurttaşlığı ve emekçilerin çıkarlarını savunduğunu da her zaman söyledi.

Haziran ayrıca, klasik sol örgüt birlikteliklerinden farklı olarak, halkın katılımını sağlayan ve meclisler esasına göre işleyen bir yapıyı inşa etmeyi hedefliyordu.

Haziran Hareketi’nin kurulduğu dönem için yakıcı bir ihtiyaca denk düştüğü açıktır ve bu açıdan çok önemli bir çıkış oldu. Çok sayıda sol-sosyalist örgütün ve kişinin katılımıyla kurulduktan sonra önemli siyasi hamlelere de imza attı. Hatta dönem dönem Türkiye’de sol muhalefetin etkili, yönlendirici öznesi de oldu.

Şimdi geriye doğru düşünürsek, örneğin; Eğitim alanında ve toplumsal yaşamda dayatılan gericileşmeye karşı mücadelede, ‘Laikliği Kazanacağız’ diyen Haziran hareketi en ön saflardadır. Darbe girişimi sonrası tüm toplum sindirilmeye, düzen muhalefeti teslim alınmaya çalışılırken ‘Teslim Olmayacağız’ diyen HAZİRAN’ı, yine aynı biçimde 2017 Referandumuna baktığınızda, HAZİRAN’ın öncülük ettiği ‘Hayır ve Ötesi’ çalışmalarını görürsünüz. Bunlar Haziran Hareketi’nin ülkenin içinden geçtiği kritik siyasi süreçlere dönük etkili olabildiğini gösterir örneklerdir.

Peki ne oldu sonra, nerede geriye düşmeye başladı?

İki ayrı yanıt verilebilir. Birincisi, kendisini güçlendirecek biçimde yenileyemedi. Daha çok seçim dönemlerinde yaşadığı ayrılıklardan sonra, farklı mücadele odaklarıyla buluşarak güçlenemedi. Bu da ülkenin içinde bulunduğu gericilik ve durgunluk dönemiyle birlikte düşünüldüğünde Haziran meclislerinin küçülmesi ve atıllaşması sonucunu beraberinde getirdi. Özetle HAZİRAN’ın siyaseti ile örgütü arasındaki açı kapatılamadı. Bu nedenle muhalefetin ana siyasi odağına dönüşemedik. Meclisler küçülerek örgütlerin üyelerinin toplamına kadar daraldı. Karar mekanizmaları, iç hukuku, kolektif işleyiş anlayışı da bozulmaya başladı haliyle.

Bu konuda bir özeleştiri vermemiz gerekiyor. Biz de dahil olmak üzere, bir bütün olarak gerekli yaratıcılığı ve kapsayıcılığı gösteremedik. Sorumluluk Haziran’ın küçük büyük tüm unsurlarına ait olmalı. Kimin payına ne kadar düştüğünden bağımsız olarak, kuruluştan hemen sonra bırakılan eksiklerle ya da biraz daha net söyleyelim yaptığımız hatalarla, HAZİRAN’ı daralmaya ve etkisizleşmeye mahkum ettik.

İkincisi, biraz bana ait bir yorumla şunu söyleyebilirim ve ilk söylediğim gerekçeyi de etkilemiştir muhakkak. Bana göre, HAZİRAN bileşenleri arasında zaten doğalında olan politik farklar, sonraki aşamalarda belirleyici hale geldi. Ülkeye dair politik saptamalarda cisimleşen bu farklar, 15 Temmuz darbe girişiminden sonra keskinleşmeye başladı. Tartışma, tıkanma yahut ayrımların belirginleşerek yürüyüşü yavaşlatması diyelim, bunlar yeni değil, iki yıllık bir arka planı var. Bize göre, darbe girişimi sonrası toplumun korkutularak sindirilmeye çalışılmasına karşı geri çekilmeyen, teslim olmayan bir çizgi, yani ‘birlikte direniş’ ve ‘güçlenme’ siyaseti öne çıkarılmalıydı ve biz bunu gücümüz yettiğince hayata geçirmeye çalıştık. Ancak HAZİRAN’ın diğer büyük örgütlü öznesi bu konuda aynı yaklaşıma sahip değildi.

ÖDP’den mi bahsediyorsun?

Evet. Onlar açısından o dönem daha dikkatli, mevcuda sığınan, başka bir deyişle elindekini korumaya odaklı bir siyasi eğilimin baskın hale geldiğini düşünüyorum. Şimdi durum aynı mı değil mi tartışılır ama 15 Temmuz sonrası yaşanan dönemde bu gözleme sahip olduk. Bu ikilik tabi adım atarken, hem eylem zamanlarında, hem seçim dönemlerinde yaklaşımda ve uygulamada bazı farkları problem olarak karşımıza çıkarmaya başladı. Bu problemi aşmaya dönük çabalarımız ise, açıkça söyleyebiliriz ki daha çok ÖDP’nin ‘ev sahibi benim‘ biçiminde özetlenebilecek tekçi anlayışına takıldı.

Şunu da ekleyeyim, Haziran Hareketi’ndeki bu ayrımların ve gerginliğin 24 Haziran seçimleriyle ortaya çıktığını söylemek meseleyi yanlış anlamak değilse, manipüle etmek amacı taşıyor bana göre. Mesele HDP veya CHP ile ittifak yapmak ya da yapmamak, ya da seçime girmek veya girmemek tartışmasından çok önce önem kazanmış ve sorun haline dönüşmüştü.

'YILLARIN ALIŞKANLIKLARI, GRUPÇU ANLAYIŞLAR ORTAYA ÇIKTI'

HAZİRAN’daki sorunlar anlaşılıyor ki yeni değil. Peki kırılma noktası neresiydi?

Deniz Gülşen

Biz Haziran Hareketi’ni, Gezi direnişindeki eksikliğin üzerine başlayan bir tartışmanın aygıtı olarak tanımlamıştık. Türkiye tarihinin en önemli ayaklanmalarından birine, mevcut devrimci yapılar cevap verememişti. Geniş halk kitlelerini kapsayacak, onları özneleştirecek ve aşağıdan yukarıya doğru mekanizmalarını oluşturacak bir yapı öngördük. Ama hiçbir aşamasında, sürecin tamamlandığını, gerçek bir halk hareketinin yaratıldığını iddia etmedik. Bu doğrultuda atılan adımlar içerisinde, HAZİRAN en ileri denemedir bizce. Bu yüzden kırılmayı tek bir güne ya da olaya indirgemek doğru değil. Sorun; yılların getirdiği alışkanlıklarımız, siyaset yapma biçimlerimiz, grupçu anlayışlarımız vb. oldu. Önemli olan bunu değiştirme baskılama, yeni bir anlayış için gerek bireysel gerekse örgütsel basınçlara direnme irademizdi.

Bu açıdan bakıldığında İstanbul pratiğimiz, uzunca bir süre, statükocu siyaset anlayışının dışında bir kültürle hareket etti. Birçok önemli eylem pratiği ve kampanya gerçekleştirdi. Her pratiğin ayrı tartışmalar barındırdığı ancak oluşan hukukla alışkanlıkları değiştirme eğiliminin ön plana çıktığı bir dönem yaşandı.

Bu süre 20 Kasım 2016'da yapılan 'Teslim Olmayacağız' mitingine kadar devam etti. Yılların alışkanlıkları geri geldi ve ne hukuk tanıdı, ne Haziran, ne yeni tanıdı ne birlik. Bu tarih itibariyle ev sahibi misyonu öne çıktı ve yanında istediği misafirlerin yer alabileceği imasıyla yola devam etti.

'KURULLARDA ALINMAYAN KARARLAR HAYATA GEÇİRİLDİ'

İlke Bereketli (Merkez Hazırlık Kurulu Üyesi)

HAZİRAN’ın, yükseliş dönemlerine karşın dört yılın sonunda meclisleşmeyi tam olarak başaramadığı bir gerçek. Bunda konjonktüre bağlı nedenlerin yanında, Haziran Hareketi içindeki siyasi yapılardan benim gibi bağımsız olarak yer almış kişilere kadar hepimizin hatalarının, eksikliklerinin payı vardır. Mutlaka bir kırılma noktası belirleyeceksek bunun 20 Kasım Mitingi olduğunda ben de hemfikirim ancak bu süreçte açığa çıkan siyasi ayrılıklar işleyiş ilkelerinin göz ardı edilmesini ve ardından çözümsüzlüğü beraberinde getirdi. Zamanla herkesin kendi siyasetine uygun biçimde davranmasını bekleyen bir anlayış ortaya çıktı. Kurullarda alınan kimi kararlar bloke edildi ya da kurullarda alınmamış kararlar oldubittiyle hayata geçirildi. Bunları yaşadık.

Burada HAZİRAN’ın bu noktaya gelmesine neden olan iki eğilime dikkat çekmek gerekiyor. Birincisi, tabandan, meclislerden beslenemeyen harekete bir örgütün tek başına hakim olma eğilimi. İkincisi, birleşik mücadelenin temel özelliğini, yani farklılıkları gözeterek ortaklıklarda ilerleyebilme ilkesini görmezden gelme eğilimi. Birleşik mücadele dediğimiz şey homojen bir parti yapısı kurmak anlamına gelmiyor. Dolayısıyla birleşik mücadele içinde tekleşmeyi zorladıkça, kendini dayattıkça işler içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Bu eğilimlere alan açan en büyük etken, halk meclislerinin hakkıyla kurulamamış olması.

24 Haziran sürecinde HAZİRAN içinde farklı seçim tavırları alınması “bağımsız hat” anlayışına zarar vermekle eleştirildi. Bu konuda ne düşünüyorsunuz?

İlke Bereketli: Burada öncelikle şunu söylemek gerekiyor. HAZİRAN bileşenlerinden birinin seçimlere ilişkin HAZİRAN bütününden ayrı bir karar alması siyaseten tartışılabilir ancak Haziran Hareketi’nin iç hukukuna aykırı değildir. Kuruluştan bu yana belirlenen işleyiş ilkeleri, bu tip kararlara, HAZİRAN çalışmalarını engellemediği sürece izin vermektedir.

Konuyu siyaseten değerlendirirsek, sosyalistler elbette bağımsız bir sol hatta ilerlemeli, elbette düzen siyasetine sapmamalı ama bu, siyaset sahnesinde kimsenin kimseye değmediği, yalıtık bir eylem alanında söz söylemek anlamına gelmiyor. Sosyalizme giden yolun dikensiz bir gül bahçesi olmadığını biliyoruz.

Şahsen 1 Kasım seçimlerinde bu denli sorun yaratmayan seçim tavrı konusunun 24 Haziran’da ön plana alınmasını, bu "bağımsız hattı koruma" söylemini, HAZİRAN’ın çekinik durma halini teorize etme çabası olarak yorumluyorum.

Çekinik durmaktan kastınız nedir?

Şöyle açıklayayım. Hazırlık Kurulu’nda HAZİRAN’ın seçim tavrını belirlerken "hiçbir partiyi işaret etmeden, ilerici, solcu, demokrat adayların desteklenmesi" yönünde bir karar almış, tutanaklarımızda da sabitlemiştik. Ancak kurulda alınan bu karara karşın 24 Haziran sürecindeki "TAMAM" kampanyalarını hazırlayan arkadaşlarca bırakın herhangi bir partiden yana tavır almayı, bu basit destek açıklamasından bile "Haziran’ın bağımsızlığına aykırılık" gerekçesiyle kaçınıldığını gördük. Olağanlaşmış OHAL koşullarında kendinden olmayanla da dayanışabilmek, yeri geldiğinde el ele verebilmek sosyalistlerin görevi olmalı. Oysa HAZİRAN olarak bunu söylemeye bile cesaret edemediğimizi düşünüyorum. Çekinik durmaktan kastım bu.

Deniz Gülşen: Samimi söylemek gerekirse, bağımsız hat tartışmasından hiçbir şey anlamış değilim. Faaliyetlerinin yarısından fazlasını CHP ile yapan hatta bunları "CHP mi başka bir kurum mu yapıyor" ayrımı yapılamayacak şekilde örgütleyen arkadaşlar tarafından, solun bağımsızlığının önemi vurgusu yapılıyor. CHP'nin HAZİRAN'la hiçbir ilgisi olmayan milletvekilleriyle etkinlikler yapıp, örneğin HDP listelerinden aday olan Hazirancılar ile dayanışmada bulunmamak, hasmane bir tutum sergilemek bağımsızlık eleştirisi yapan arkadaşların samimiyetini de sorgulatıyor.

Defalarca Haziran’ın, CHP’nin bir organına dönüştüğü eleştirisini yaptık ve cevap alamadık. Uzatmadan söyleyeyim, sözünü ettikleri bağımsızlık yalnızca sol-sosyalist-yurtsever çevreler söz konusu olunca akıllarına geliyor. Ne Haziran direnişine, ne Haziran Hareketi’nin 2. Türkiye Meclisi kararlarına, ne de bizim birlikte mücadele anlayışımıza uyan bir "bağımsızlık" anlayışı bu.

'HAZİRAN'IN YENİDEN KURULUŞUNU ÖNERDİK AMA KARŞILIK ALAMADIK'

Haziran Hareketi bu tıkanmayı aşacak yolları bulamaz mıydı?

Onur Emre Yağan: Şüphesiz bulabilirdi. Devrimciler, sosyalistler içinde bulunduğu durumu, sorunlarını tüm boyutlarıyla analiz edip, samimi biçimde aşmaya çalıştığı her koşulda bir çıkış yolu bulabilir. Biz de bu çerçevede ele aldık meseleyi. Haziran Hareketi’ni güçlü biçimde yeniden kurmaya, benmerkezci bir anlayışa teslim olmadan, kolektif bir işleyişi ve meclisleri güçlendirecek hamleleri hayata geçirmeye dair önerilerimiz oldu. Ne yazık ki karşılık alamadık.

HAZİRAN’ın bileşimini, işleyişini yeniden tartışmak ve sınırlı sayıda örgütün birlikteliğinden çıkararak yeniden kurmak gerekiyordu. HAZİRAN ismini tartışmak dahil bir yenilenme gerekliydi bize göre. Toplumsal muhalefet alanının değişik parçalarını kapsayarak, demokratik örgütlenmelerle birliktelik ve dayanışma ağları kurmayı öneriyorduk. Bu şu demek tabi, önceki haliyle Haziran Hareketi ilk dönem misyonunu başarıyla yerine getirmiş ve bir eşiği aşma göreviyle karşı karşıya kalmıştı. Yeniden kurulması gerekiyordu ve bu elbette birebir aynısı olmamalıydı.

Fakat ne yazık ki, bırakın genişlemeyi, yenilenmeyi, geçtiğimiz 6 ayda bilhassa ÖDP’nin tek başına karar almaya ve hayata geçirmeye çalıştığı, kolektif üretimin önemsizleştiği ve tükendiği bir tablo ortaya çıktı. Yapıcı adım atmayı tercih etmelerini beklerken bir dayatmacılıkla karşı karşıya kaldık.

Gelinen noktada “TİP de HAZİRAN’dan ayrılıyor” diyebilir miyiz?

Onur Emre Yağan: Bu soruya bir kafa karışıklığı oluşmasın diye şöyle yanıt verebiliriz sanıyorum: ‘TİP ayrılıyor’ diyemeyiz, çünkü TİP bir bütün olarak hiçbir zaman HAZİRAN bileşeni olmadı. TİP'in merkezi kurullarının bu yönde resmi bir kararı olmadı. Türkiye İşçi Partisi’nde sadece HAZİRAN’ın emektarı olan TKP üyeleri yok. Başka birçok sosyalist ve devrimcinin, öncesinde HAZİRAN üyesi olmamış çok sayıda kişinin ortak iradesiyle kurulan yeni bir parti TİP. Senin bu soruna en doğru ve kısa yanıt sanırım, TİP HAZİRAN'dan ayrılıyor değil de, TİP HAZİRAN'a katılmıyor şeklinde olabilir.

Ancak şunu söyleyebiliriz, Haziran Hareketi içinde mücadele eden ve şimdi TİP saflarında bulunan TKP üyeleri ayrılıyor diyebiliriz. Bize göre, birleşik mücadele zeminlerini güçlendirmek, içinde bulunduğumuz koşullarda ilericiler açısından bir zorunluluk. Bu nedenle TİP, birleşik mücadele zeminlerini güçlendirmeye devam edecek. Fakat bunu HAZİRAN’ın mevcut haliyle yapabileceğimizi düşünmüyoruz. Ortada bizim anladığımız ve ihtiyacı karşılayacağını düşündüğümüz bir HAZİRAN yok. HAZİRAN’ı da kapsayıp aşacak bir yeni pratik ortaya koymamız gerekiyor.

Böyle bir çabanın ortaya çıktığı durumda TİP olarak parçası olacağız, üstelik biz kendimiz de birlikte mücadele zeminlerinin oluşması için öncülük misyonunu taşıyoruz ve bunun da gereklerini yerine getireceğiz. Ancak tekrar etmek gerekirse, önümüzdeki dönem Haziran Hareketi’nin bir parçası olmayacağız. Bize göre HAZİRAN şu aşamada sadece bir örgüte ve gerçekten Hazirancı olan sınırlı sayıda bağımsız insanın varlığına daralmış durumda. Yani bir sona ulaştığını söyleyebiliriz.

'DERS ÇIKARIP DAHA İYİSİNİ KURMALIYIZ'

Bundan sonra ne olacak? Birleşik mücadele arayışı bitti mi?

İlke Bereketli: Kendi adıma HAZİRAN’ın sona ermiş olmasından dolayı gerçekten üzgünüm ama bu sürecin beni umutsuzluğa sürüklediğini söyleyemem. Eksiklerine, hatalarına karşın Birleşik Haziran Hareketi Gezi’nin bize bir armağanıdır, Türkiye sosyalist tarihi içinde cesur bir denemedir. Geçmiş deneyimlere baktığımızda yaklaşık dört yıl boyunca birleşik mücadele iddiasında belli bir çizgiyi tutturmuş olması önemli bir başarıdır. Ancak geldiği noktada tıkanmıştır. Olmayan bir şeyi zorla oldurmaya çalışmaktansa yeniden kurmaya çalışmak daha olumlu sonuçlar verebilir. Dolayısıyla geldiğimiz duruma karşı "sol yine birleşemedi" biçiminde olumsuz bir değerlendirmede bulunmamak gerek. Tarih biraz da böyle, deneye yanıla ilerliyor. Şimdi bizlere düşen bu ileri denemedeki hatalardan ders çıkartıp daha iyisini kurmak için kolları sıvamaktır.

Deniz Gülşen: Türkiye İşçi Partisi önümüzdeki süreçte de birlikte mücadele arayışından vazgeçmeyecektir. Saray rejimine karşı mücadele etme kararlılığı olan tüm devrimci kuvvetlerle, her türlü zeminde yan yana gelmeye hazırız. Özellikle, derinleşen krizin emekçilerin üzerine çökmesini engellemek için fabrikalardan, okullara, mahallelerden, meclise tüm alanlarda sınıfın sesini birlikte yükseltme çabası içerisinde olacağız. Bu eksende HAZİRAN içerisinde yol yürüdüğümüz tüm arkadaşlarımızla da bugün olmasa da, yarın yollarımızın kesişeceğini düşünüyorum.

‘Komünist Başkan’ Dersim’e aday

Komünist Başkan Fatih Maçoğlu Dersim merkez belediyesi için aday adaylığını açıkladı.

Dersim’in Ovacık ilçesinin komünist belediyesi başkanı Fatih Mehmet Maçoğlu, Mart 2019’da ayında yapılacak yerel seçimlerde Dersim’in merkez belediyesi için aday olacağını açıkladı.

Adaylığını çektiği bir videoyla sosyal medya hesabından duyuran Maçoğlu, Ovacık’ta uygulanan modelin genişletilmesi ve yaygınlaştırılması gerektiğini belirterek, “2014 yılında örgütlü olduğum Sosyalist Meclisler Federasyonu (SMF) önceli Demokratik Halklar Fedarasyonu’nun devrimci halkçı yerel yönetimler programını Ovacık yerelinde hayata geçirmek üzere belediye başkanlığına aday oldum. Ovacık halk dayanışması öncülüğünde yerel seçimde başarı kazanılmış ve 5 yıl süresince devrimci, halkçı yerel yönetimler programı başarıyla hayata geçirilmiştir. Gelinen noktada “söz yetki karar halka” düşüncesiyle ve devrimci halkçı yerel yönetimler programının Dersim il merkezinde de hayata geçirilmesi hedefiyle SMF’nin Dersim’de belediye başkanlığı aday adayı olarak kurumuma başvurumu yapmış bulunmaktayım. Halkımızla birlikte sosyalistlerin yerel yönetim anlayışını daha ileriye taşıyıp üretenin ve yönetenin halk olduğunu pratik olarak göstereceğiz” dedi.

Devrimci Hareket'ten HAZİRAN açıklaması: İlişkimizi sonlandırdık

Haziran Hareketi'nin kuruluşundan beri bileşenlerinden biri olan Devrimci Hareket, bugün bir açıklama yaparak "Birleşik Haziran Hareketi ile ilişkimizi sonlandırma kararı aldık" dedi.

Birleşik Haziran Hareketi'nin örgütleyicilerinden ve etkin bileşenlerinden biri olan Devrimci Hareket, bugün internet sitesinden yaptığı açıklamayla HAZİRAN ile olan birlikteliğini sonlandırdığını duyurdu.

"Yaklaşık 4 yıldır içinde bulunduğumuz Birleşik Haziran Hareketi ile ilişkimizi sonlandırma kararı aldık. Bunun nedenlerini, varılan bu sonuçta biz dahil kimlerin neden ve nasıl sorumlu olduğunu kamuoyuyla paylaşmayı, gerek bundan sonraki benzer pratiklere ders olmasının gerekse halka karşı sorumluluğumuzun bir gereği olarak gördük." denilen açıklamada Haziran Hareketi içerisinde yaşanan tartışmalara ve eleştirilere de örneklerle yer verildi.

'GÖSTERDİĞİMİZ ÇABA BOŞA DÜŞTÜ'

"Birleşik mücadelenin, farkları yok eden değil farklara rağmen yürütülen bir zemin olduğu geçekliği hemen her bileşen tarafından kabul görse de uygulamada farkların öznelleştirici etkisinin aşılamadığı, damar sertliği yaratarak kolektif çalışmayı güçleştiren (örgütte) dar grupçu, (bireyde) 'ben'ci/bireyci alışkanlıkların sık sık nüksettiği görüldü" denilen açıklamada, Haziran Hareketi'nin iç problemlerinin arttığı tabloda sokakta görünürlüğünün azaldığı, kurullarını toplayamadığı ve karar alamadığı belirtildi. 

Açıklamada, "Bu tıkanmayı aşmak için gösterdiğimiz her çaba ve yaptığımız her görüşme, Haziran’da ev sahibi gibi davranan ve yapıyı tepeden tırnağa kadar domine etmeye başlayan ÖDP’nin direnciyle boşa düştü" ifadeleri kullanılırken, Haziran Hareketi'nin geldiği noktada tüm bileşenlerin sorumlu olduğu da vurgulandı.

HAZİRAN HAREKETİ SONA MI ERİYOR?

Kuruluşunun ardından değişik dönemlerde birçok bileşenin farklı gerekçelerle ayrılmasıyla küçülme ve sonraki süreçte politik farklılıklar nedeniyle tıkanma yaşayan Haziran Hareketi, yaklaşık bir yıldır kendi içinde sürdürdüğü yenilenme ve tıkanıklığı aşma tartışmalarından sonuç alamadı. Birçok öznenin ve kişinin çalışmalardan fiilen çekilmesinin ardından Haziran Hareketi sınırlı sayıda yerel meclisin faaliyetine ve birkaç örgütün birlikteliğine kadar daraldı. En son Devrimci Hareket'in de HAZİRAN ile ilişkisini sonlandırması Birleşik Haziran Hareketi'nin sona ereceği tartışmalarını da beraberinde getiriyor.

Öte yandan, Birleşik Haziran Hareketi'nin diğer bileşenlerinin de süreçle ilgili değerlendirmelerini önümüzdeki günlerde kamuoyuyla paylaşacağı öğrenildi.

Devrimci Hareket'in açıklamasının tamamı için tıklayın