Yargıtay, bir anne ve çocuğunu asansörde taciz eden sanığın cezasında indirime gitti. Asansörün, TCK’nın ilgili maddesine göre “insanların toplu yaşama zorunluluğunda bulunduğu ortamlar”dan olmadığı belirtilen kararda, sanığın cezasında bu nedenle artırım yapılmasının yasaya aykırı olduğu gerekçe gösterildi.

Habertürk’ün aktardığına göre, Nevşehir’de 2016 yılında yaşanan olayda, aynı apartmanda yaşadığı bir anne ve küçük çocuğuyla birlikte asansöre binen H.Ş., dört yaşındaki kız çocuğunu dudağından öptü. H.Ş. ardından çocuğunu kendisine doğru çekmeye çalışan anneyi taciz etti. Kadının şikayeti üzerine evinde gözaltına alınan ve alkollü olduğu belirlenen H.Ş. tutuklandı.

Nevşehir 2. Asliye Ceza Mahkemesi, sanık H.Ş.’yi kadına karşı “basit cinsel istismar” suçundan önce 5 yıl cezaya çarptırdı. Ardından da asansörü “insanların toplu olarak bir arada yaşama zorunda bulunduğu mekân” olarak değerlendirerek, cezanın 7.5 yıla çıkarılmasına karar verdi. H.Ş., “kişiyi hürriyetinden yoksun kılma” suçundan da 2 yıl 3 ay hapis cezasına çarptırıldı. Mahkeme, “sarkıntılık yapmak suretiyle çocuğun cinsel istismarı” suçundan önce 3 yıl, ardından da yine aynı hüküm uyarınca artırım yaparak 4.5 yıl hapis cezası verdi. Ancak Yargıtay 14. Ceza Dairesi, asansörün, Türk Ceza Kanunu’nun (TCK) “cinsel saldırı” suçunu düzenleyen 103/3-b maddesinde yer alan “insanların toplu olarak bir arada yaşama zorunluluğunda bulunduğu ortamlar”dan olmadığını gerekçe göstererek sanığın cezasında bu hüküm uyarınca artırım yapılmasını yasaya aykırı buldu ve kararı bozdu.

Kararda, insanların toplu olarak bir arada yaşama zorunda bulunduğu mekânlar yetiştirme yurdu, cezaevi, öğrenci yurdu, okul pansiyonu, hastane olarak sıralandı. Mahkemenin, Yargıtay kararına direnmemesi durumunda sanık H.Ş., anne ve çocuğuna yönelik istismar eylemleri için 12 yıl yerine 8 yıl hapis cezasına çarptırılacak.

‘BU HÜKÜM KAPSAMINDA DEĞERLENDİRİLMELİDİR’

Ceza Hukukçusu Prof. Dr. Ersan Şen: “Yargıtay kararında insanların birlikte yaşama zorunluluğunda olduğu alanlar barınılan, istirahat edilen, zaman geçirilen yerlerle sınırlandırılmıştır. Bunun dışında toplu taşıma araçları gibi kamuya açık, herkesin kullanabileceği asansörler insanların geçici olarak bir arada bulunduğu yerler kapsamında değerlendirilmiştir. Bu gerekçe ile ceza artırımını yerinde bulmamıştır. Asansör gibi geçici bir arada bulunma alanları da bu hüküm kapsamında değerlendirilmelidir. Önemli olan failin, işlemek istediği suçu o kolaylıktan yararlanarak icra edip etmediğidir.”