Foto: Meryem Yıldırım / Zonguldak Kozlu Maden Ocağı

Meryem Yıldırım / @meryem_yildrim​

Güvencesiz çalıştırmayı bir yaşam biçimi haline getiren AKP’nin iktidar yılları boyunca iş cinayetlerinde yaklaşık 20 bin 500 işçi yaşamını yitirdi.

Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan'ın patronlarla yaptığı toplantıda "Grev tehdidi olan yere müdahale için kullanıyoruz" dediği OHAL/KHK rejimi ise, güvencesiz, esnek ve kuralsız çalışma koşullarını daha da ağırlaştırdı ve yaygınlaştırdı. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi’nin (İSİG) açıkladığı verilere göre 2017 yılında iş cinayetlerinde 2 bin 6 işçi yaşamını yitirdi.

2006 işçinin çalıştıkları işkollarına, ölüm nedenlerine, cinsiyetlerine, yaş gruplarına ve şehirlere göre bilgilerinin satırbaşları ise şöyle:

60 ÇOCUK İŞÇİ…

• 116 kadın ve 1890 erkek işçi

• 18’i 15 yaş altında olmak üzere 60’ı çocuk işçi

88 GÖÇMEN İŞÇİ

• Çoğunluğu Suriyeli olmak üzere 88’i göçmen/mülteci işçi

EN FAZLA ÖLÜM İSTANBUL’DA

• 230 işçi İstanbul’da, 93 işçi İzmir’de, 88 işçi Bursa’da, 79 işçi Antalya’da, 72 işçi Konya’da, 71 işçi Kocaeli’nde, 67 işçi Ankara’da, 65 işçi Manisa’da, 62 işçi Adana’da ve 52 işçi Denizli’de yaşamını yitirdi.

• İşçilerin 453’ü inşaat, 385’i tarım, 272’si taşımacılık, 154’ü ticaret/büro, 116’sı metal, 93’ü madencilik, 89’u belediye ve 65’i enerji işkolunda çalışıyordu.

• Ölüm nedenlerinin 446’sı trafik/servis kazası, 347’si ezilme/göçük, 317’si yüksekten düşme, 183’ü kalp krizi/beyin kanaması, 164’ü şiddet ve 135’i elektrik çarpmasıydı.

ACİL TALEPLER VE ATILACAK ADIMLAR

“İşçi sınıfı bu şartlarda çalıştırılırsa ölüm kaçınılmazdır” ifadelerini kullanan İSİG Meclisi, iş cinayetlerinin önlenmesi için acil talepleri ve atılacak adımları açıkladı:

 1- OHAL koşullarının devam etmesi için somut bir gerekçe yoktur. Aksine OHAL/KHK uygulaması işçi haklarına karşıt bir durumdur. Son bir buçuk yıl içinde işçi sağlığı alanına da bu durum yansımış ve işçi ölümleri yüzde 10 artış göstermiştir. Emek örgütleri ile dayanışma içinde OHAL’in kaldırılması talebi İSİG mücadelesi için de elzemdir.

2- İSİG mücadelesinin merkezi sorunu işçi örgütlenmesidir. Alana dair veri üreten çalışmalarımızın geliştirilmesi ile sendikasız ve güvencesiz çalışmaya karşı mücadele pratiği birleştireceğiz. İşçilerin ölümünden başka işçilerin bütün yaşamını içeren bir işçi sağlığı politikası oluşturacağız.

ÖLEN İŞÇİLERİN YÜZDE 98’İ SENDİKASIZ

3- Ölen işçilerin yüzde 98’inin sendikasız olduğu bilinciyle; işyeri İSİG kurulları, çalışan temsilciliği ve genel olarak sendikal örgütlenme üzerindeki baskıların sona erdirilmesini savunarak örgütlenme özgürlüğü için mücadele edeceğiz.

4- Meslek hastalıklarına daha çok dikkat çekmeyi ve bu noktada genel, sektörel, havza ve işyeri çapında adımlar atmayı hedefleyeceğiz.

5- İstanbul ve Kocaeli dışında İzmir, Ankara ve Bursa gibi şehirlerde de İSİG Meclislerinin oluşturularak kentlere özgü politikaların geliştirilmesi mücadelesinde de yer alacağız.

22-28 NİSAN İSİG HAFTASI İLAN EDİLSİN!

6- 4-10 Mayıs İSİG Haftası’na alternatif olarak 22-28 Nisan’ın İSİG Haftası olarak ilan edilmesi, yani devletin ve sermayenin değil işçi sınıfının güncel taleplerinin bütünsel olarak ifade edilme kürsülerinin oluşturması için çalışacağız.

BUZ DAĞININ GÖRÜNMEYEN YÜZÜ: MESLEK HASTALIKLARI

İSİG’in iş cinayetleri raporunda ayrıca, “Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) verilerine göre 1 “iş kazası sonucu ölüm” karşılığında yaklaşık 6 “işle ilgili hastalık sonucu ölüm” olmaktadır. (Bu durumda, ILO verileri baz alındığında) Türkiye’de 2017 yılında 12 bin işçinin işle ilgili hastalıklardan ölmüş olabileceği görülmektedir. Meslek hastalıkları buzdağının görünmeyen yüzüdür” bilgisine yer verildi.